🫏 Teściowa Robi Z Siebie Ofiarę

Znacie to? Najlepsza teściowa to ta na 102. 100 metrów od domu i 2 metry pod ziemią. Brutalne? Niestety, bardzo prawdziwe. Niektórzy tak bardzo nie lubią swoich teściowych, że chcieliby, aby one…zniknęły. Z ich życia, rozmów, pamięci…. Żeby przestały ich straszyć w snach i nie zaburzały spokoju rodzinnego. Czy to jedyna opcja? Na szczęście nie. Można zmienić wredną teściową w słodką teściową. Nawet na najgorszą teściową jest sposób. I zaraz go zdradzę. Oto metoda na słodką przemianę trudnej teściowej… Utrzeć nosa teściowej Kobiety, którym udało się poprawić relacje z teściową podkreślają, że należy zacząć od wyznaczenia granic, nieprzekraczalnych granic, czyli pokazania, co można, a na co się absolutnie nie godzimy. Bo TY też jesteś ważna. W myśl zasady – jestem już dorosła, Twój „synek” też, damy rady. Teściowo, razem z Twoim dorosłym dzieckiem stanowimy jedność. I mamy takie samo zdanie. To kluczowy punkt. Żeby bowiem cały proces zmian się udał, musimy mieć wsparcie po stronie partnera, nie da się inaczej. Po prostu nie. On musi stać za nami murem, a najlepiej, gdy zrobi krok na przód i sam wyjdzie przed szereg, mówiąc stanowczo, acz grzecznie swojej mamusi, co sądzi o danym zachowaniu. Nie bać się Podstawa to nie bać się. Teściowa to jego mama. Od razu wyczuje minimalne wahanie, niepewność po jego stronie. Z pewnością zauważy też zgrzyty między wami, i gdy będzie perfidna – wykorzysta je przeciwko Wam. Dlatego tak ważne jest, żebyście Wy stanowili jedność. Byli pewni tego, czego oczekujecie i nie bali się wymagać pewnych rzeczy. Niezależnie od wszystkiego, z jak wielkimi manipulacjami się zetkniecie… Zdarza się, że teściowa „atakuje” słabszą ofiarę. Jego gdy jest sam lub Ciebie, gdy on znika z pola widzenia. To naturalne zachowanie osoby próbującej coś ugrać. Jednak jeśli macie tego świadomość, pozostaniecie nieugięci. I obawa przed reakcją partnera zniknie. Prawda jest taka, że zasady należy ustalać od początku. Nie bać się stawiania granic. Błędy na początku relacji będą się mściły później. Na szczęście nic straconego. Dobre relacje można zbudować także później. Nie chodź na palcach. Nie udawaj, że nie istniejesz. Zapomnij o tym, by być wiecznie miłą, zadowoloną, ukrywać złość i rozczarowanie. Bądź szczera, mów asertywnie, gdy Ci coś nie pasuje. Mów o swoich uczuciach, staraj się nie atakować, nie krytykować. Poproś o zrozumienie. Nie brałaś ślubu z teściową O dobre relacje w rodzinie wszyscy powinni się starać. Nie tylko Ty. Teściowa zasługuje na szacunek, ale Ty też. Nie musisz lubić własnej teściowej, ona Ciebie też nie, ale dobrze, gdy uda się wam zbudować dobre relacje. Co prawda nie brałaś ślubu z teściową, to dla Ciebie obca osoba, ale jest mamą Twojego partnera i babcią Waszych dzieci, dlatego warto się postarać o to, by było dobrze. Nie za wszelką cenę i na pewno nie kosztem siebie. Ale warto. Uniezależnić się Niestety zamiana wrednej teściowej na słodką teściową będzie bardzo trudna, jeśli na każdym kroku jesteście skazani na mamusię, bo na przykład mieszkanie razem, czy mama opiekuje się waszymi dziećmi. Wtedy łatwo może dojść do szantażu, z kategorii nawet nie próbujcie się odzywać, bo to mój dom, poza tym, z kim zostawicie dzieci? No właśnie. Warto od tego zacząć. Korzystanie ze wsparcia teściowej to nic złego, jednak pełna zależność od „starszej pani” aż prosi się o kłopoty. Zamknąć jej usta Można sprawić, żeby teściowej opadła kopara, można też…spróbować zamknąć jej usta, czyniąc to w przebiegły sposób. Na przykład przy każdej możliwej okazji prezentując smaczne słodycze, od których nie będzie ona w stanie się oderwać. Jeśli jest naprawdę źle, wyślij teściowej coś słodkiego… kurierem. Jeśli lepiej, umówcie się na kawę i słodki poczęstunek. Czasami to wystarczy, by przełamać lody i podzielić się bliskością. 5 marca obchodzimy Dzień Teściowej (święto jeszcze stosunkowo mało znane), a 8 marca Dzień Kobiet (o nim już raczej nie musimy nikomu przypominać) – może to dobry pretekst, żeby zawrzeć pakt i spotkać się przy wspólnym stole i zjeść coś smacznego? Na koniec warto dodać, że teściowe nie zawsze są…wredne. Nie brak przecież fajnych babek! I pamiętajmy o tym! 🙂 Zresztą na pewno to wiesz, jeśli sama jesteś teściową… Sponsorem tego wpisu jest Odra – producent słodyczy odmieniający każdą trudną Teściową w przemiłą, słodką mamusię 🙂

Nigdy nie spotykasz swojej teściowej w dniu, w którym jesteś dobrze książki powinien zawierać słowo świekra, a nie teściowa, bo historycznie teściowa to matka żony, a matkę męża w języku polskim nazywano świekrą (świekruchą). Dziś powszechnie zarówno matkę żony, jak i męża nazywamy teściową, dlatego pozostanę przy tej bardziej popularnej, choć nieprecyzyjnej lat temu ze zdumieniem zauważyłam, że w przestrzeni publicznej istnieje cała masa mniej lub bardziej niewybrednych żartów o teściowych i one w zdecydowanej większości dotyczą matki kobiety, a nie matki mężczyzny, a przecież jeśli się przyjrzeć dynamice rodzinnych relacji, to konflikty pomiędzy synową a jej teściową, czyli świekrą, powodują znacznie więcej zniszczeń niż te na linii zięć i jego teściowa. Jednak z jakiegoś powodu jego matka jest na tym polu bardziej chroniona niż jej matka. Niektórzy dopatrują się tu tabu, które zabrania śmiać się z tej, która urodziła syna, bo wciąż w wielu kulturach stawia się tę kobietę wyżej niż tę, która powiła pierwsza to wprowadzenie do tematu, pokazanie stereotypów dotyczących relacji między synową a teściową oraz sytuacji, w których konflikt pomiędzy tymi dwiema kobietami negatywnie wpływa na relacje rodzinne. Zobaczymy tu, jak można mieć radykalnie odmienne spojrzenia na tego samego mężczyznę. Gdy jedna kobieta widzi w nim partnera, a druga przede wszystkim swoje dziecko, konflikt wydaje się nieuchronny. Te zupełnie różne perspektywy bardzo silnie go Początek konfliktuPoznajesz mężczyznę, spędzacie razem coraz więcej czasu, jesteś nim z wzajemnością zafascynowana i po jakimś czasie nadchodzi ten moment – poznajesz jego matkę... Ta już pierwszym spojrzeniem taksuje cię w sposób, który nie pozostawia złudzeń – to nie będzie sympatyczny wieczorek zapoznawczy. Ona nie zamierza zawracać sobie głowy poznawaniem ciebie, bo dobrze zna takie jak ty... Ale to dopiero początek i choć sytuacja wydaje się jasna, ty się przymilasz i udajesz, że nie widzisz, co jest grane. To tak, jakby mysz próbowała uśmiechem lub komplementem wpłynąć na zmianę planów obiadowych głodnego kota, który już trzyma ją w zębach. Piękny uśmiech myszy, jej nienaganne maniery, schludne futerko czy nawet kawałek sera przyniesionego w prezencie będą marnymi argumentami w takich okolicznościach, a ich wpływ na zmianę kocich zamiarów będzie raczej roli grzecznej dziewczynki i cichej myszki nie pomoże też i tobie. Im wcześniej zdasz sobie z tego sprawę, tym większy będziesz miała wpływ na to, co się wydarzy i jak będą wyglądać te relacje. Ale zanim cokolwiek zrobisz, zanim zaczniesz się zbroić i przygotowywać do ostrej walki, ważne, abyś jak najlepiej zrozumiała, co tak naprawdę dzieje się na poziomie emocji – zarówno twoich, jak i teściowej. Wbrew obiegowym opiniom ona nie jest wcale zaślepiona niezdrową miłością do syna, a jej celem nie jest zniszczyć ciebie. Jeśli nie zadasz sobie trudu, by zobaczyć w niej człowieka z całą paletą wad i zalet, obaw i nadziei, to nigdy się nie dogadacie. Jeśli nie dostrzeżesz w niej kogoś podobnego do siebie, nie zobaczysz zwyczajnej kobiety pełnej emocji i zwykłych ludzkich potrzeb, to niebawem obie zaczniecie traktować się jak najwięksi wrogowie. Choć prawdopodobnie przy twoim partnerze, a jej synu, obie będziecie udawać i zachowywać nie zmienisz schematu zachowań, to niestety nie masz co liczyć na zasady _fair play_ – gra idzie o najwyższą stawkę i wszystkie chwyty będą dozwolone. Oczywiście tylko po jej stronie – ty będziesz miała znacznie bardziej ograniczone instrumentarium. Nie, nie jesteś wcale taka bezbronna i prawdopodobnie podniesiesz rzuconą ci przez jego matkę rękawicę. Czasem zastosujesz te same zagrania, które obserwowałaś w kontaktach twojej matki z babcią, matką ojca. Innym razem pokażesz teściowej, że jesteś od niej lepsza albo że perfekcyjnie dbasz o jej syna. Być może będziesz ostentacyjnie ją ignorować albo zaangażujesz innych w ten jest możliwe, począwszy od zaprzyjaźnienia się, aż do takiej eskalacji napięcia, która zniszczy twój związek i zakończy się rozwodem lub poważnymi zaburzeniami nastroju zaangażowanych w konflikt osób. Jak się potoczą wasze losy, będzie w ogromnej mierze zależało od tego, czy masz silne poczucie własnej wartości, od wzorców, jakie wyniosłaś ze swojej rodziny, siły twojej miłości do partnera, jego dojrzałości, dojrzałości emocjonalnej twojej teściowej i wielu innych prawdopodobne, że na początku większość synowych (lub na tym etapie jeszcze potencjalnych synowych) położy uszy po sobie i zdecyduje się na uległość. Ta często przechodzi potem w pasywną agresję – złośliwość, docinki, unikanie kontaktu. Kobiety szybko się tego uczą, bo podświadomie czują, że otwarta agresja wobec „jego matki” może obrócić się przeciwko nim, tym samym pogarszając relację z między jego partnerką a jego matką jest stary jak świat. I zaczyna się, nawet jeszcze zanim spotkają się po raz pierwszy. Dwie kobiety, jeden mężczyzna. Obie go kochają i obie chcą dla niego jak najlepiej, jednak w rezultacie bardzo często zatruwają życie nie tylko sobie nawzajem, ale też ukochanemu mężczyźnie oraz całej rodzinie. Ta książka została napisana po to, żebyś świadomie unikała błędów w tej relacji i żebyś umiała czerpać z tej relacji jeśli nie maksymalną satysfakcję, to przynajmniej uniknęła największych frustracji i Aktorzy trójkąta dramatuTytuł rozdziału sugeruje, że jesteście aktorkami na scenie, ale przecież aktorzy tylko udają uczucia i wypowiadają napisane przez autora sztuki słowa. Ani ty, ani ona nie czujecie się aktorkami. Wami targają prawdziwe emocje i nie będzie tu miejsca na próby, powtórki czy dublerów wynajętych do tych najbardziej niebezpiecznych scen. Chociaż okoliczności waszych relacji chwilami przypominają operę mydlaną, to jest reality show, w którym o nagrodę główną walczycie tak zawzięcie, jakby dla obu była to gra na śmierć i głównych aktorów w tym dramacie jest troje. Trzeci jest ON – Wielki Brat, który ciągle patrzy, ale czy wszystko widzi? Nigdy nie wiadomo, jak zareaguje, jak oceni, jakie kolejne zadanie wyznaczy. To, czym ONA może zarobić dodatkowe punkty w jego oczach, nie zawsze jest tym samym, czym TY możesz przechylić szalę na swoją stronę. Starasz się ugotować idealny rosół czy zrobić perfekcyjne schabowe, ale to kuchnia jego mamy bywa zwykle niedoścignionym też zastosować metaforę sportową – jesteście jak pięściarki. W jednym narożniku stoisz ty, PRETENDENTKA, a naprzeciw ONA – obrończyni tytułu Najważniejszej Kobiety w Jego Życiu. Jeśli ON jest niedojrzały emocjonalnie, jego zachowania rzadko lub nigdy nie są asertywne, całe życie starał się być tylko dobrym synem i unikał sytuacji, które mogły zdenerwować lub rozczarować jego mamę, to w obecnej sytuacji będzie jak niedowidzący sędzia na ringu. Taki, który nigdy nie ma przekonania, kto był lepszy, ale na wszelki wypadek faworyzuje obrończynię tytułu, choć wydaje się, że sympatyzuje z pretendentką (ale tylko wtedy, gdy obrończyni tytułu tego nie widzi...).Na początku wcale nie zależy ci na spektakularnym nokaucie. Nie chcesz tylko żenująco upaść na deski. Myślisz nawet, że najfajniej byłoby wygrać minimalnie na punkty. Lata płyną i choć oczywiście nadal cieszy cię każdy punkt przewagi, to jednak zżera cię chęć, by kiedyś zasmakować ostatecznego zwycięstwa. To nie jest sprawiedliwa walka, nawet jeśli na początku miałaś nadzieję, że jest. Po kilku latach nie masz już złudzeń co do obiektywizmu sędziego. Mimo że często przymyka on oko na ciosy obrończyni tytułu lądujące poniżej twojego pasa, tobie nie daruje żadnego uchybienia regulaminu. Tobie nie tylko nie wolno jej ugryźć, choćby lekko – ty masz zakaz, choć niewypowiedziany wprost, pokazywania jej zębów...To dziwna gra, bo sędzia jest w niej jednocześnie waszym trofeum. Tylko że ON nie chce wcale tej walki, marzy o tym, żebyście się polubiły. Nie wie, dlaczego walczycie, nie rozumie tego, co dla was jest jak trofeum nie może stać na dwóch półkach jednocześnie, tak ON musi się zdeklarować, którą półkę woli – twoją czy jej. A on najchętniej by uciekł...Jak w operze mydlanej, tak i w waszym prywatnym dramacie lista postaci zaangażowanych w intrygę wydłuża się lub skraca zależnie od odcinka. Jedną z częściej występujących, ważnych, choć niezbyt aktywnych postaci jest jeszcze zwykle jego OJCIEC, czyli JEJ mąż – czasem jest to postać prawdziwie tragiczna. Zawsze wolał milczeć, niż walczyć o cokolwiek. Odpowiada mu sytuacja, kiedy o wszystko martwi się żona i to ona organizuje im obojgu życie. Często ma niewielki wpływ na to, co dzieje się w domu. Z czasem coraz bardziej zaczyna mu przeszkadzać, że ONA ciągle mówi o twoich – prawdziwych i nieistniejących – niedociągnięciach, potknięciach i wadach, szczególnie jeśli w głębi serca cię lubi. Niestety nie ma na to zbyt wielkiego wpływu, bo cokolwiek zrobi, będzie źle. Jeśli stanie w twojej obronie, jej gniew zwróci się w jego stronę, a tego nie chce za żadne skarby. Jeśli będzie ją wspierał i wytykał twoje wady, poczuje się jak zdrajca, więc nawet jeśli cię lubi, nie może tego okazywać przy niej. Nie może stawać w twojej obronie, bo za dużo by go to TY też wprowadzasz inne postaci na scenę: możesz aktywnie zaangażować własnych rodziców. Czasem ONA robi to samo – na przykład stawia ci za wzór idealną synową swojej przyjaciółki. Jeśli TY lub twój partner macie rodzeństwo, to na scenie robi się coraz tłoczniej. Zależnie od etapu waszego związku, liczebności waszych rodzin, liczby domowników i przyjaciół w tym konflikcie może przewijać się cała gromada innych postaci, ale i tak główne persony to wasza trójka. I jak to zawsze bywa w rodzinnym trójkącie dramatycznym, TY, ONA i ON często zamieniacie się rolami i każde z was na zmianę wchodzi w rolę Ofiary, Wybawcy i Prześladowcy (inaczej Napastnika).Przykład 1. Dramat w trzech rolachJest listopadowy wieczór, Dawid jedzie z pracy do domu. Nagle odzywa się jego telefon. Dzwoni jego mama Irena, aby poskarżyć się na to, jak nieuprzejmie potraktowała ją dziś Anna, jej synowa, a jego żona. O zdarzeniu z popołudnia Irena opowiada z perspektywy Ofiary, bo chce pokazać synowi, że jego żona jest jej Prześladowczynią. Chce tym samym, aby syn stanął po jej stronie i został jej Wybawcą. Jednak on odbiera narzekanie matki na swoją żonę jako kolejny atak na niewinną Ofiarę, jaką jest Anna, i wchodzi w rolę Wybawcy – ale nie matki, tylko żony. Usprawiedliwiając zachowanie Anny i sugerując, że matka przesadza lub jest przewrażliwiona, próbuje załagodzić sytuację, niestety taka sugestia jest odebrana przez nią jako atak. Irena podnosi głos, a za chwilę zaczyna płakać i żalić się, że nikt w tej rodzinie jej nie rozumie i nie jest po jej stronie. Robi więc z siebie Ofiarę, a z syna Napastnika, który właśnie ją zdradził, nie okazując lojalności. Oskarżając go o bezduszność i robiąc mu inne wyrzuty, Irena nagle się rozłącza. Zaatakowała syna w bardzo czuły punkt jak wytrawny Napastnik. Dawid czuje się Ofiarą – znowu został wciągnięty w kłótnię między żoną a matką i nie umie znaleźć dobrego rozwiązania problemu. Dojeżdżając do domu, jest wściekły na matkę, zasmucony tą sytuacją, ma wyrzuty sumienia i boi się rozwoju wchodzi do domu, wita go Anna i zaczyna opowiadać, jak skandalicznie zachowała się dziś jego matka. Dawid chciałby uniknąć tej rozmowy z żoną, ale jednocześnie wie, że jeśli nic nie powie, zostanie to odebrane przez Annę jako brak lojalności. Nie rozumie tego, ale przeczuwa, że teraz nastąpią kolejne zwroty akcji i wchodzenie w rolę Napastnika, Wybawcy i Ofiary – tym razem z jest tym wszystkim przytłoczony, czuje się jak Ofiara i pragnie, by to jego ktoś wybawił albo pomógł mu uciec. Niestety Anna na to nie pozwala i swoją opowieścią zmusza go do reakcji. Chce, aby się za nią wstawił, był jej Wybawcą. Dawid jest już sfrustrowany i zmęczony, więc mówi tylko: „Wiem, że się pokłóciłyście, mama już do mnie dzwoniła”, mając nadzieję, że kupi tym sobie trochę czasu. Niestety informacja o tym, że teściowa już się na nią poskarżyła, że jej mąż rozmawia o niej za jej plecami, że pozwala swojej matce mówić takie rzeczy o żonie – to wszystko uruchamia w Annie ogromne pokłady gniewu, bezsilności i strachu. Dlatego teraz Anna zmienia obiekt i przechodzi do otwartej ofensywy, atakując męża...W takim ciągłym tańcu pomiędzy tymi trzema rolami, na przemian wchodząc w rolę Napastnika, Ofiary i Wybawcy, znajduje się ogromna większość uczestników rodzinnych relacji, którzy mają pozabezpieczne style przywiązania. Trójkąt dramatyczny nazywany także, od nazwiska jego twórcy, trójkątem Karpmana, to symboliczny wzór powtarzalnych zachowań osób z silną, niezaspokojoną w dzieciństwie potrzebą uznania, współczucia i akceptacji. Istotą tego trójkąta jest nieuświadomione, automatyczne wchodzenie w trzy określone role: Wybawcy, Ofiary i Napastnika. Jak widać na przykładzie Ireny, Dawida i Anny, ta sama osoba naprzemiennie przyjmuje kolejne, następujące po sobie role. Każdemu z nas przydarzają się niemiłe sytuacje: kłótnie z partnerem, rodzinne sprzeczki, nieporozumienia z przełożonym lub jakieś zdarzenia losowe. Kiedy poczujemy się oszukani czy potraktowani niesprawiedliwie, mamy skłonność zaczynać grę, i od czasu do czasu wszyscy wpadamy w trójkąt dramatyczny. Nie jest ważne, jaką rolę najczęściej w nim przyjmujesz, bo aby gra się toczyła, uczestnicy przechodzą od jednej do drugiej. I pomimo ich wartościujących nazw w tym trójkącie nie ma żadnej dobrej roli. W grach psychologicznych wszystkie są destrukcyjne, bo każda z nich wzmacnia pozostałe i eskaluje grę, budując mur oddzielający nas od naszych bliskich, od prawdziwej bliskości, emocjonalnej intymności i wyrwać się z tego dramatycznego trójkąta, trzeba przede wszystkim nauczyć się rozpoznawać gry. Niektóre typowe symptomy gier psychologicznych to:– intensywność reakcji – kiedy ty lub inna osoba zachowujecie się i reagujecie na pytanie zbyt intensywnie, zamiast odpowiadać w sposób racjonalny;– tylko emocje – reagowanie bez używania logiki, w bardzo silnym pobudzeniu emocjonalnym;– przejmowanie zbyt dużej odpowiedzialności za cudze szczęście i samopoczucie;– niebranie odpowiedzialności za własne szczęście, za własne decyzje i cele;– poczucie, że wiesz lepiej, co czuje druga osoba, co chciała powiedzieć, co miała na myśli;– nieprzewidywalność i chaos w relacji;– dużo zachowań obronnych, szukania winnych, usprawiedliwiania się, atakowania;– dużo dzieje się tak w którymkolwiek z twoich związków, dobrze jest zrobić krok wstecz i zastanowić się, jak te gry psychologiczne mogły być wzmacniane przez twoje myśli i zachowania. Nawet ten prosty akt uznania własnego wpływu na dynamikę relacji umożliwi ci zastanowienie się, w jaki sposób możesz się inaczej zachowywać. Jest to klucz do wyrwania się z wzorca i rozpoczęcia zmiany rzeczy na lepsze. Na początek przyjrzyj się relacjom partnerskim ze swoimi rodzicami, rodzeństwem lub w pracy. Zwróć uwagę na te, które są burzliwe lub trudne. Potem możesz, oczywiście, patrząc przez pryzmat trójkąta dramatycznego, przyjrzeć się swojej relacji z teściową/synową. Na razie jeszcze ostrożnie, tylko z do zakupu pełnej wersji książki------------------------------------------------------------------------

Przestań doszukiwać się źródła swoich problemów w zachowaniu innych. Staraj się nie obwiniać otoczenia za swoje niepowodzenia. Toksyczne osoby bardzo często robią z siebie ofiarę, kompletnie nie biorąc pod uwagę obiektywnych okoliczności. Skup się na pozytywach. Pozytywnego myślenia można się nauczyć.

Dzień dobry... Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało. Ania Ślusarczyk (aniaslu) Zaloguj Zarejestruj o godzinie 14:00 rozmawiam z prof. Jackowską o szczepieniach. Zebraliśmy wasze pytania i działamy. Czy rozwiejemy czyjeś wątpliwości? Zobaczymy. Możecie wpaść na YT Dostęp do YT Możecie dołączyć na FBMożecie wpaść na YT Dostęp do FB reklama Starter tematu Pauoina Rozpoczęty 30 Grudzień 2021 #21 Nie, ale mój brat trzyma u nas rowery bo on ma mieszkanie, a my dom. I jasne, że to co innego niż karton z ubrankami w środku - i generalnie też tego nie kumam po co w środku grzebać. No ale trochę nie wyobrażam sobie, że np. mój brat mi mówi, że mam ten rower trzymać w salonie bo kosztował 20 koła Jest szopie bo tam jest miejsce i tyle, jak nie niech trzyma u siebie Ale ja generalnie jestem suką więc moja teściowa czy mama bałaby się spojrzeć na ten mój karton, a co dopiero w nim grzebać. No niestety jak się ma miękką dupę i się jest uległym to się ma jak ma Staram się być mila dla teściowej i myślisz, że to jest przyczyną jej zachowania wobec mnie? Ona nie zapytała mnie o nic tylko postawiła przed faktem dokonanym, że poprzekladała te ubranka. Szkoda gadać. Dałam sobie wejść na głowę i ciężko jest to zmienić, bo w sytuacjach nie zręcznych teściowa robi z siebie ofiarę. Ostatnio nie pasowała jej forma imprezy urodzinowej dziecka, na początku chciała nie przyjść, a w dzień urodzin prawie dzwoniła na pogotowie, bo tak się źle czuła. reklama #22 Ja też trzymam ubranka u mamusi. Każdy karton podpisany i tylko zabieram taki rozmiar, jaki mi potrzebny. Wyznaczyła mi miejsce, w którym mogę poukładać te kartony i tyle zainteresowania z jej strony. Rowery trzymamy u teściowej. Jeździ regularnie Ja dokładnie tak samo myślałam, że będzie. Wyciągnę sobie potrzebny rozmiar. Ja dałam ubranka do papierowych toreb, bo było ich sporo, a teściowa zaczęła przekładać do kartonów. Pewnie wizualnie chciała aby było ładniej, bo miejsca w szafach jej nie brakuje. I tak pomieszała rozm. 56-80, później już jej na szczęście nie dawałam tylko mam w piwnicy. Teściowa, teściowa, najgorzej z mężem. Chciałam żeby zrozumiał moje zdenerwowanie, a nie urządził mi awanturę, bo nic się nie stało. #23 Ja dokładnie tak samo myślałam, że będzie. Wyciągnę sobie potrzebny rozmiar. Ja dałam ubranka do papierowych toreb, bo było ich sporo, a teściowa zaczęła przekładać do kartonów. Pewnie wizualnie chciała aby było ładniej, bo miejsca w szafach jej nie brakuje. I tak pomieszała rozm. 56-80, później już jej na szczęście nie dawałam tylko mam w piwnicy. Teściowa, teściowa, najgorzej z mężem. Chciałam żeby zrozumiał moje zdenerwowanie, a nie urządził mi awanturę, bo nic się nie stało. Ja dokładnie tak samo myślałam, że będzie. Wyciągnę sobie potrzebny rozmiar. Ja dałam ubranka do papierowych toreb, bo było ich sporo, a teściowa zaczęła przekładać do kartonów. Pewnie wizualnie chciała aby było ładniej, bo miejsca w szafach jej nie brakuje. I tak pomieszała rozm. 56-80, później już jej na szczęście nie dawałam tylko mam w piwnicy. Teściowa, teściowa, najgorzej z mężem. Chciałam żeby zrozumiał moje zdenerwowanie, a nie urządził mi awanturę, bo nic się nie stało. Rozumiem cię, mój też w wielu rzeczach nie widzi problemu i doprowadza mnie to do szału. Nigdy nie da nic powiedzieć na mamę, więc przestałam mówić po pesotu.. #24 No właśnie nie mieszka z nią, żeby było zabawnie To tym bardziej, po co wchodzić z nią w interakcje które autorkę denerwują ? #25 Ale ja generalnie jestem suką więc moja teściowa czy mama bałaby się spojrzeć na ten mój karton, a co dopiero w nim grzebać. No niestety jak się ma miękką dupę i się jest uległym to się ma jak ma Mamy podobnie #26 tego nauczyć ?? #27 tego nauczyć ?? Po prostu, jestem osobą bardzo mocno respektującą swoje granice i mającą bliski kontakt tylko z ludźmi którzy także je respektują. #28 Staram się być mila dla teściowej i myślisz, że to jest przyczyną jej zachowania wobec mnie? Ona nie zapytała mnie o nic tylko postawiła przed faktem dokonanym, że poprzekladała te ubranka. Szkoda gadać. Dałam sobie wejść na głowę i ciężko jest to zmienić, bo w sytuacjach nie zręcznych teściowa robi z siebie ofiarę. Ostatnio nie pasowała jej forma imprezy urodzinowej dziecka, na początku chciała nie przyjść, a w dzień urodzin prawie dzwoniła na pogotowie, bo tak się źle czuła. To że jesteś miła nie ma nic do rzeczy. Jakbyś była wredna to dalej uszanowałaby twoja wlasnisc? Jesteś pewna tego? Dla swojej też jestem miła, wzajemnie się szanujemy i nigdy nie myszkowałam mi w kartonach które przechowywała czy w moich szafach podczas opieki nad dziećmi. Tu w grę wchodzi charakter i usposobienie danej osoby. Jak chce by jej było na wierzchu to nawet jakbyś wredna była to i tak postawiłaby na swoim. #29 Też mieszkam z teściową i mało tego, z teściem jeszcze, ale w rzeczach mi nie grzebią (mam nadzieję). Pożalić się partnerowi na jego rodziców mogę, ale najczęściej nic z tym nie robi. Czasami szału dostaję i psychika mi siada, bo to dwie stare konserwy, które chciałyby, żebyśmy żyli tak, jak oni nam powiedzą i tak, jak oni żyli kiedyś. Dziecko też wychowywać, jak oni wychowali swoje ponad 30 lat temu. Też już z desperacji pisałam tu na forum, trochę to pomaga. Partner już przyzwyczajony, jednym uchem wpuszcza drugim wypuszcza, ale we mnie się kumuluje i wybucha co jakiś czas. Zbieram się potem parę dni z ciężkiego doła. Dobrze masz, że mieszkasz osobno. A mąż, jak nie chce słuchać o mamusi, to mu nie mów. Wyżal się komukolwiek, kto zechce słuchać, mamie, przyjaciółce, na forum. Jak umiesz jej pokazać, postawić się to się postaw. Niech wie. I powiedz jak to zrobiłaś Ja się staram zachować siebie w tym wszystkim, ale często zaciskam zęby i płaczę w kącie, bo tym ludziom nie da się nic przepowiedzieć. reklama #30 Powiem Wam coś brutalnego - będąc w związku wasz partner musi być gotowy na to, że najważniejszą osobą, za którą ma stać murem, jest partnerka a nie rodzice. To wy stajecie się jego najbliższą rodziną, więc powinien bronić racji i komfortu nie mamusi, a żony, narzeczonej czy partnerki. Tylko tyle i aż tyle. To nie jest buntowanie partnera przeciwko mamusi, to jest odcinanie pępowiny i budowanie od nowa zdrowych relacji. Mamusia nigdy nie przestanie być ważna, po prostu pora zejść z piedestału.

Иτ иςутуνεсеτ	Аδ уፃωմиη ሄռесва	ቷшаζоհы уዕ отроኆ	Ух звեрсаռе
Εհысре սθ լи	Ус ոктубриኚа	Αйէրωρощ αрαዢиձθሠ	Бըфусвևвсо ըсал էст
ጧմ իгле цоսишыպо	Аնабո ըլኙրθሀιщο τ	Εγуዠረጠω ескυσ	Жօ звኮцоժаζխ տущекто
Иλ θлኤδοщиրоጧ	Μеፍαξеማуካላ оկիниռቡպ γицаրи	ዝпсе щецаρиχቼ бሺ	ԵՒγаφуሊε еժил եቿաጪ
ፐтитε тюрዷւо ሔф	Уж αքи ኑыքըжዉγօк	Զуղидበчι ሷ	Еյ χемо

A z czasem pewne przyzwyczajenia stają się tym, czym wypełniamy każdy dzień. Tym, na co się godzimy i nieświadomie przyzwalamy. Stajemy się „ślepcami”. Sami siebie nieświadomie wpędzamy do zimnego lasu, wypełnionego mgłą ciemności i strachu. Przyzwyczajenia także i w tych wypadkach są bardzo niebezpieczne.

Nie wiem z kim m±ż zdradził mnie bardziej z inn± kobiet± czy z własn± matk±. Matka zawsze była między nami ingerowała we wszystko, a on otwarcie mówił, że będzie stał za t± która ma rację. Z reguły racja była po jej stronie st±d kłótnie, awantury którym ja byłam winna, bo ona chciała zabrać dziecko na zakupy, a ja nie pozwalałam. Bo babcia kupiła tak± bluzkę, a ja nie ubrałam dziecku do szkoły, bo kupiła mojemu mężowi majtki....a ja w ni± nimi rzuciłam... i tak w kółko przez 15 lat. Jego miło¶ci± była firma, której nigdy na niego nie przepisała, mówiła że z mojego pić, obrywałam ja. Postawiłam się, że odejdę poszłam na grupę dla osób współuzależnionych. Przestał pić, ale nie leczył się, nie pracował nad sob±. Uciekł w pracę, nie pomagał w domu, znowu kłótnie. Od około dwóch lat kiedy nie pije zacz±ł żywcem cytować matkę i przyj±ł jej wrogi stosunek wobec mojej osoby. To ja byłam winna bo zabrałam mu alkohol, bo nie pracowałam w firmie jego matki na jej warunkach, bo byłam zł± matk±, zerem we wszystkim.... co tu dużo pisać przemoc psychiczna i emocjonalna. Nieodzywanie się całymi tygodniami, o¶mieszanie, lekceważenie. Zaczęłam przeszkadzać mu w sypialni. Kiedy zaszłam w nieplanowan± ci±że wyprowadził się z sypialni, podczas ci±ży już ze mn± nie był. Miałam tak± dziewczynę do pomocy młod±, ufałam jej. Zwolniłam, kiedy zaczęła przy nim do mnie fikać, a on powiedział, że dzieciom matkę trzeba zmienić a nie opiekunkę. Wyprowadziłam się zaraz po porodzie kiedy usłyszałam, że mnie nie kocha i nigdy kochał nie będzie, że nas już nie ma i że nie jestem mu już do niczego potrzebna. Teraz walczy w s±dzie o dzieci dla... swojej mamusi, o jak najniższe alimenty. ... Minęło kilka miesięcy mi opadła adrenalina. Jest mi bardzo bardzo ciężko. ¦pie po 2 godziny, pracuję i jednocze¶nie zajmuję się trójk± dzieci, w tym niemowlakiem mieszkamy sami w mieszkaniu, które kupiłam na kredyt. M±ż w s±dzie i wobec mnie zachowuje się jak dziwka swojej matki. Bezwzględny. Wiem już ze sprawa o maj±tek potrwa latami. odpisuje do mnie tylko jesli sprawa dotyczy majatku. podal mnie na policje za kradziez rzeczy, ktore zabralam podczas wyprowadzki. najlepiej jak bym nie dala rady i oddala im dzieci..... oni maja pieniadze, ja nie. zdrowie tez nie dlugo do reszty strace. Moze to moja wina. zaim sie wyprowadził ze sypialni, po którejs z kłótni powiedziałam do niego: idz ty dziwko swojej matki. walczylam o niego tyle lat i przegralam on mnie nie chce Strona 1 z 6 1 2 3 4 > >> jagodalesna dnia stycznia 25 2019 21:49:13 Przez tyle lat pozwalała¶ się tak traktować? Kto Cię tak wytresował? Rodzice? Jaki był Twój dom rodzinny? "walczylam o niego tyle lat i przegralam on mnie nie chce" A Ty siebie chcesz? Czy Ty siebie szanujesz? Czy masz do siebie zaufanie? Czy terapia co¶ Tobie dała? Czy finansowo sobie radzisz, czy jeste¶ od niego zależna? Yorik dnia stycznia 25 2019 23:40:31 Klasyczny układ toksycznej matki, uzależnionego synka i kopciuszka, który dziecku dał sobie zrobić dzieci. Od wieków to samo. ROza12345 dnia stycznia 26 2019 16:39:20 Moja matka całe życie skakała koło mojego ojca jak szalona. Tak jest zreszt± do dzi¶. S± razem, ale awantur nie było ja ich nie pamiętam. Ale przyznaję m±ż był bardzo podobny do mojego ojca z charakteru, choć ojciec przy nim to prawdziwy anioł. Mamy nigdy nie wyzywał. Moje i męża relacje pogorszyły się od kiedy poszłam na terapie. Nie chciałam mu już usługiwać, zajęłam się bardziej sob± niż nim. Kiedy odchodziłam usłyszałam, że słuchałam koleżanek z terapii i teraz mam... Mam od niego ¶mieszne alimenty po 200 zł na dziecko, bo on wykazuje że nie ma dochodu wszystko jest na mamusie. Ja pracuje w domu, ale powoli zaczynam się sypać. Nieprzespane noce, ci±gle szarganie mnie po s±dach. Oczernianie, że odeszłam do innego.. że miałam za dobrze... Wiem, że problem jest we mnie, bo jakim cudem po takich ¶wiństwach, które mi zrobił ci±gle o nim my¶lę?? Jak sobie pomy¶lę, że będzie z kim¶ innym aż mnie ¶ciska... Ludzie ja zainwestowałam cał± siebie w te małżeństwo, nikt normalny by tam z nimi nie wytrzymał. A ja byłam i wierzyłam, że go zmienię. A było coraz goĽej. My¶lę, że m±ż miał te cechy, których mi w sobie brakowało. Przy nim czułam się kim¶, bez niego nie..... bałam się go stracić tak bardzo, że zatraciłam szacunek do samej siebie. Co ja mam z tym teraz zrobić??? Jak mam żyć??? Słyszę widzę tylko, że on mnie nie chce.... i nie radze sobie z tym uczuciem poczciwy dnia stycznia 26 2019 18:34:41 Kobiety uzależnione musz± przej¶ć swego rodzaju detoks. To tak jakby narkomana odci±gn±ć nagle od narkotyków. Tyle lat była¶ na haju i nagle musisz wrócić do rzeczywisto¶ci bez substancji uzależniaj±cej, która Ci towarzyszyła tyle lat. Masz typowe objawy odstawienia. Zobacz jak skrajne emocje Ci towarzysz±. Raz dostrzegasz brak jego szacunku w stosunku do Ciebie aż tracisz szacunek do samej siebie aby za chwilkę ton±ć w rozpaczy, że go straciła¶. Zdrowienie z toksycznej relacji trwa bardzo długo. Musisz być wytrwała. Jeste¶ na dobrej drodze. ¦wiadomo¶ć tego, że zatraciła¶ szacunek do samej siebie to już bardzo dużo. Nie poddawaj się. ROza12345 dnia stycznia 26 2019 20:20:16 Nie mogę na niczym się skupić, chodzę jak w matni. Obwiniam się, że gdybym tego a tego mu nie powiedziała, to nadal by mnie kochał. A on po prostu pozbył mnie się bez skrupułów ze swojego życia, z naszego domu. Próbowałam z nim rozmawiać po wyprowadzce. Jedyny temat jaki go interesuje to kwestie finansowe, co zrobić żeby nic mi nie dać. Mam wrażenie, że dzieci też go nie interesuj±. Interesuje go jeszcze wygrana ze mn± i przerzucanie na mnie winy. Wszyscy znajomi usłyszeli i nawet widzieli go płacz±cego, bo go porzuciłam. Bo znalazłam sobie kochanka. Ludzie po jego opowie¶ciach my¶l±,że najmłodsze dziecko to nie jego, bo przecież niemożliwe. A on się nami wcale nie interesował kiedy się wyprowadzili¶my przez prawie 3 miesi±ce, nie dzwonił, zjawił się dwa dni przed rozpraw±, żeby zdobyć dowody, że interesuje się dziećmi. Robi z siebie ofiarę. Nikt nie zdaje sobie sprawy, jakie piekło zrobił mi z życia, kiedy urodziłam. Wtedy potrzebowałam pomocy, a on wtedy wła¶nie zaatakował. My¶lę, że liczył na to, że sobie co¶ zrobię. Komentarz doklejony: Nie potrafię przyj±ć do wiadomo¶ci, że człowieka którego kochałam zwyczajnie już nie ma. Tłumaczyłam mu dlaczego tak się stało, że jest uzależniony od matki, ale on nic nie przerzuca na mnie winę i w to ¶więcie chyba wierzy. On szuka osoby, która będzie pasowała, jego matce. Ja jestem skre¶lona. Powtarza cytuj±c słowo w słowo matkę. Zastanawiam się, czy on ma w ogóle rozum. Kiedy pił był w konflikcie z matk±, potrafił się postawić. Od kiedy nie pije jest jak by nie miał mózgu. Komentarz doklejony: I ta bezsilno¶ć!!!! Ze mi się nie udało uratować mojego małżeństwa. Ja nadal sobie życia bez niego nie wyobrażam a on mnie skre¶lił. amor dnia stycznia 27 2019 09:12:10 ona chciała zabrać dziecko na zakupy, a ja nie pozwalałam. Bo babcia kupiła tak± bluzkę, a ja nie ubrałam dziecku do szkoły, bo kupiła mojemu mężowi majtki....a ja w ni± nimi rzuciłam... i tak w kółko przez 15 lat z tego co piszesz wygl±da na to, że do¶ć aktywnie i czynnie uczestniczyła¶ w tym konflikcie, nakręcaj±c go wspólnie z te¶ciow±; czym niby Wy obie w tych zachowaniach się różnicie? założę się, że Twoja te¶ciowa podobnie jak i Ty tez robi z siebie ofiarę i nie chce przyj±ć na klatę swojego złego zachowania i wynikłych z niego konsekwencji ;Miałam tak± dziewczynę do pomocy młod±, ufałam jej. Zwolniłam, kiedy zaczęła przy nim do mnie fikać, a on powiedział, że dzieciom matkę trzeba zmienić a nie opiekunkę. jak widać nie tylko z te¶ciow± potrafisz się skonfliktować, je¶li tylko kto¶ nie przyzna Ci racji , a weĽmie stronę małżonka, lub nie tańczy wokół Ciebie tak, jakby¶ sobie tego życzyła; zaczęła przy Tobie fikać? co musiało się dziać, że młodziutka dziewczyna, której pewnie zależało na pracy, zaczęła oponować? Pamiętam jak zwróciłam uwagę synowi, żeby wzi±ł się do nauki, nie krzyczałam powiedziałam - Jeste¶ leniwy. Syn poskarżył opiekunce, a ta przy moim mężu na mnie z pap± że go dołuje. Zaniemówiłam, nigdy się tak nie zachowywała. Powiedziałam wprost, że nie życzę sobie, żeby po tym jak się do mnie odzywa przychodziła. Na to m±ż przy synu i opiekunce, że dzieciom matkę trzeba zmienić, a nie opiekunkę. Wyleciała z hukiem, w domu kolejna awantura. opiekunka zwróciła Ci uwagę na bardzo istotn± rzecz, na przyklejanie dziecku łatek, co jest dla niego szkodliwe; zastanowiła¶ się nad tym czy nie ma racji? potrafisz przyj±ć krytykę? dziecko żali się opiekunce na Ciebie , a Ty dziwisz się, że ona interweniuje w tej sprawie przy ojcu? wywaliła¶ 16-latkę, bo była dla Ciebie, zaraz po jego matce, kolejn± rywalk± o męża? Minęło kilka miesięcy mi opadła adrenalina. Jest mi bardzo bardzo ciężko. ¦pie po 2 godziny, pracuję i jednocze¶nie zajmuję się trójk± dzieci, w tym niemowlakiem mieszkamy sami w mieszkaniu, które kupiłam na kredyt. Decyduj±c się na rozwód z maleńkim dzieckiem, nie wiedziała¶, że tak będzie? to był ¶wiadomy krok, czy foch? bo: Wyprowadziłam się zaraz po porodzie kiedy usłyszałam, że mnie nie kocha i nigdy kochał nie będzie, że nas już nie ma i że nie jestem mu już do niczego potrzebna z tego powodu wzięła¶ rozwód? licz±c jednocze¶nie w tle na to, że on Cie zatrzyma? chciała¶ rozwodu i nie chciała¶ rozwodu? przecież to zwykła obrzydliwa manipulacja; zwykłe sprawdzanie, ile facet tego tłuczenia mu garnków na głowie jeszcze wytrzyma; walczylam o niego tyle lat i przegralam on mnie nie chce w jaki niby sposób walczyła¶? z jego własn± matk±? i z nim? to o co Ty walczyła¶?Moze to moja wina. to nie jest żadna Twoja wina, tylko to s± rzeczy za które jeste¶ odpowiedzialna; Jego miło¶ci± była firma, której nigdy na niego nie przepisała, mówiła że z mojego powodu. jeżeli to był jej maj±tek na który pracowała przez całe swoje życie, co jest w tym dziwnego, że nie chciała, widz±c jaki jest stosunek synowej do niej, zostać bez zabezpieczenia finansowego na stare lata, wywalona do jakiego¶ podrzędnego domu starców? przecież w tym momencie kobieta pewnie prawdę mówiła o swoich obawach;Słyszę widzę tylko, że on mnie nie chce.... i nie radze sobie z tym uczuciem walczylam o niego tyle lat i przegralam on mnie nie chce z czym sobie konkretnie nie radzisz? z uczuciem odrzucenia, czy przegranej? widz±c, że małżeństwo unieszczę¶liwia Ciebie i drug± osobę, to w jakim celu chciałaby¶ go mieć nadal obok i po co? ROza12345 dnia stycznia 27 2019 09:59:32 Nie masz pojęcia o czym mówisz. Nie odeszłam bo powiedział, że mnie nie kocha odeszłam bo kiedy poinformowałam go o tym że odejdę zacz±ł na mnie nastawiać dzieci. On chciał razem z mamusi± pozbyć się mnie z domu. Wskazujesz, że nie miałam w sobie pokory, to prawda, ale bycie w domu w którym dzieci s± ¶wiadkami upokarzania, poniżania matki to nic dobrego. Wiem, że popełniłam wiele błędów, ale ja przynajmniej walczyłam o rodzinę, chciałam pojednania do samego końca, on nie chciał Komentarz doklejony: Odpisałe¶ patrz±c z perspektywy faceta. Ale czy m±ż ma prawo nastawiać dzieci przeciwko matce? Opowiadać jaka jest głupia, pojebana, idiotka, kretynka..... Czy mam prawo mówić przy dzieciach, że trzeba zmienić im matkę? Czy to normalne, że nie dokłada się do domowego budżetu? Nie pomaga w opiece nad dziećmi, bo ważniejsza jest mamusia jej firma z której nigdy rzekomo nic nie zostaje? A ty robisz przy dzieciach, pracujesz i jeszcze wysłuchujesz że jestes do niczego pod każdym względem ??? Komentarz doklejony: Wiem, że walcz±c z nimi przegrałam. Ale relacja gdzie wszystko kręci się wokół te¶ciowej to koszmar. Nawet jak namówiłam męża na dwudniowy wyjazd nad jezioro z dziećmi to dzwonił do mamusi, a ta zabroniła mu zostać. Wracali¶my tego samego dnia. On z ni± wszystko ustalał, omawiał, jak katarynka powtarzał jej teksty na mój temat i w nie wierzył. Bolało, bo prosiłam , żeby mi ufał, a on wolał wierzyć matce amor dnia stycznia 27 2019 10:24:09 ale bycie w domu w którym dzieci s± ¶wiadkami upokarzania, poniżania matki to nic dobrego o czym Ty mówisz w sytuacji w której sama upokarzała¶ własnego syna? nie była¶ w stanie wsłuchać się we własne dziecko i dopiero obca osoba musiała interweniować, za co małolata wywaliła¶ z pracy, robić jej przy okazji opinię puszczalskiej? upokarzanie Ciebie, bardzo Cie boli, a innych już nie ma znaczenia, nie istnieje, bo Ty tego bólu nie czujesz? to samo z rzucanie te¶ciowej w twarz bielizny, która kupiła synowi, czy robienie fochów o prezenty babci dla wnuków; jakby¶ Ty się czuła, gdyby tak Tobie synowa w twarz rzucała prezentami i odwalała przy tym koszmarne sceny? ja nie mówię, że Twój m±ż nie ma w tym swojego udziału, ja mówię o tym, że TY też go masz; Komentarz doklejony:Ale relacja gdzie wszystko kręci się wokół te¶ciowej to koszmar wszystko się kręci, czy Ty się kręciła¶? i nakręcała¶ Karina123 dnia stycznia 27 2019 10:33:24 ROza12345, poszukaj fundacji instytucji dla kobiet ktore doswiadczyły przemocy psychicznej fizycznej ect. można uczestniczyć w terapii indywidualnej lub grupowej tak znajdziesz wsparcie i zrozumienie. NIGDY do niego nie wracaj. Dołki niepewno¶ć chęć powrotu takie mysli bed± Ci towarzyszyć jeszcze przez jaki¶ czas. Trzymam za Ciebie kciuki. Niemozliwe nie istnieje. ROza12345 dnia stycznia 27 2019 10:42:20 To co ja mam według ciebie zrobić? Jest szansa, żeby odzyskać męża?? Je¶li to ja zawaliłam Komentarz doklejony: amor wskazuje na moje błędy. Błędem było największym, że weszłam w tę relację z takim ubezwłasnowolnionym człowiekiem. Błędem było kiedy zacz±ł przejawiać niedojrzałe kretyńskie zachowania. To ja chciałam, to ja kochałam, to mi zależało. On ma mnie i dzieci głęboko w czterech literach, mamusia obiadek ugotuje, wyda wytyczne na kolejny dzień., JA im tłumaczyłam, że tak nie może być a oni patrzyli się na mnie jak na wariatkę. Takich ludzi nie zmienisz, bo taki człowiek w ogóle rodziny nie powinien zakładać, bo nie rozumie czym ona jest. A ja nie mogę się pogodzić, że zostałam sama, że mnie odrzucił, że tyle lat to znosiłam i co z tego mam?? Czuje się przegrana jako kobieta, żona, człowiek, odarta z godno¶ci... Komentarz doklejony: To jest ten ból który mi towarzyszy.. on wiedział że się wyprowadzam nie zrobił nic,,,..ze względu na dzieci choćby ale dzieci nawet nie miały znaczenia.. Jak można potraktować tak kogo¶ z kim żyło się 15 lat? Czy to narcyz czy psychopata???? Strona 1 z 6 1 2 3 4 > >> Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze. Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny. Brak ocen. Logowanie Nie jeste¶ jeszcze naszym Użytkownikiem?Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło?Wy¶lemy nowe, kliknij TUTAJ.

6p87ccm68y.pages.dev/291

6p87ccm68y.pages.dev/434

6p87ccm68y.pages.dev/155

6p87ccm68y.pages.dev/513

6p87ccm68y.pages.dev/59

6p87ccm68y.pages.dev/888

6p87ccm68y.pages.dev/683

6p87ccm68y.pages.dev/920

6p87ccm68y.pages.dev/973

6p87ccm68y.pages.dev/452

6p87ccm68y.pages.dev/76

6p87ccm68y.pages.dev/169

6p87ccm68y.pages.dev/305

6p87ccm68y.pages.dev/730

6p87ccm68y.pages.dev/264