Chodzi o zmianę art. 161 Kodeksu karnego. Jak donosi portal resort sprawiedliwości chce zrównania zagrożenia za czyn polegający na bezpośrednim narażeniu innej osoby na zarażenie wirusem HIV, chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu. Nowa treść przepisu miałaby brzmieć następująco: "Kto, wiedząc, że jest zarażony wirusem HIV lub dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie tym wirusem lub chorobą, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8." Ponadto, jeżeli sprawca naraża na zarażenie wiele osób, podlegałby karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Obecnie za bezpośrednie narażanie innej osoby na zakażenie chorobą weneryczną lub zakaźną grozi do 5 lat pozbawienia wolności. Czytaj więcej
Objawy zakażenia to m.in. pojawienie się pęcherzykowatych zmian skórnych, upławów, pieczenia podczas oddawania moczu. Jeżeli do zakażenia doszło podczas stosunku oralnego, to choroba może spowodować infekcję gardła. Wirus opryszczki wargowej HSV-1 nie przenosi się na okolice intymne. geralt / Pixabay Każdego dnia służby policji w cały kraju sprawdzają, czy osoby zakwalifikowane do obowiązkowej kwarantanny domowej (przykładowo są to osoby powracające z zagranicy czy osoby, który miały bezpośredni kontakt z osobą zarażoną) respektują ciążący na nich obowiązek i przestrzegają zasad przebywania w miejscu odbywania kwarantanny. Najczęściej odbywa się to w miejscu zamieszkania. Obrazkiem częstym jest też patrol policyjny na ulicach miastach, placach zabaw, parkach miejskich czy ogrodach botanicznych kontrolujący, czy przestrzegane są restrykcje dotyczące swobodnego przemieszczania się wprowadzone w ostatnim czasie przez rząd polski. W obecnej sytuacji hasło „Zostań w domu” ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i zdrowia każdego z nas, dlatego wszyscy ci, którzy nie stosują się do przepisów obowiązujących w związku z epidemią, muszą liczyć się z poważnymi konsekwencjami karnoprawnymi swoich zachowań. Przepisy prawa karnego przewidują możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności karnej osobę, która narusza przepisy dotyczące kwarantanny i swoim zachowanie naraża innych na zarażenie, jednakże w ściśle określonych sytuacjach. W związku z sytuacją panującą w kraju oraz wprowadzonymi nakazami, zakazami i ograniczeniami warto pamiętać przede wszystkim o kilku przepisach Kodeksu wykroczeń i Kodeksy karnego, za naruszenie których możemy zostać ukarani. W nieniniejszym artykule pochylimy się nad trzema przepisami, które naszym zdaniem mają szczególne znaczenie. Mowa o art. 116 kodeksu wykroczeń, art. 161 § 2 i 165 kodeksu karnego. Art. 116 kodeksu wykroczeń Zaczniemy od omówienia przepisu, na podstawie którego aktualnie najwięcej osób łamiących zasady kwarantanny pociąganych jest do odpowiedzialności karnej osób – od art. 116 kodeksu wykroczeń. Zgodnie z jego obecnym brzmieniem każdy, kto, wiedząc o tym, że jest chory na koronawirusa, czy też kto styka się z innym chorym lub z podejrzanym o zarażenie, poprzez co nie przestrzega nakazów, zakazów i zaleceń zawartych w przepisach o zapobieganiu tym chorobom podlega karze grzywny do 5000 zł albo karze nagany. Kara taka jest nakładana tylko wtedy, gdy dana osoba popełni czyn karalny, a sąd w postępowaniu sądowym zdecyduje się wymierzyć jej tak wysoką grzywnę. Do kręgu osób karanych na podstawie art. 116 należą: osoby chore na chorobę zakaźną albo podejrzewane o tę chorobę, osoby stykające się z chorym na wymienione choroby lub z podejrzanym o nie; nosiciele zarazków chorób zakaźnych oraz podejrzani o nosicielstwo. Wyjaśnić należy, że nosiciela definiuje się jako osobę bez objawów objawów choroby zakaźnej, w której organizmie bytują biologiczne czynniki chorobotwórcze, stanowiącą potencjalne źródło zakażenia innych osób. Zatem będą to wszystkie osoby, u których test na wykrycie coronawirusa COVID 19 dał wynik pozytywny, a osoby te przechodzą chorobę całkowicie bezobjawowo. Osoba podejrzana o chorobę zakaźną to osoba, u której występują objawy kliniczne lub odchylenia od stanu prawidłowego, mogące wskazywać na chorobę zakaźną. Natomiast osoba podejrzana o nosicielstwo to osoba, u której nie występują objawy zakażenia ani choroby zakaźnej, ale która miała styczność ze źródłem zakażenia, a charakter czynnika zakaźnego i okoliczności styczności uzasadniają podejrzenie zakażenia. Zakres penalizacji przepisu obejmuje również rodziców i opiekunów prawnych dzieci i osób bezradnych (np. chorych, niepełnosprawnych), którzy to mają dbać o to, by podopieczni przestrzegali nakazów i zakazów. Należy w tym miejscu podkreślić, że osoba zdrowa, która złamała zakaz przemieszczania lub będzie organizowała nielegalne zgromadzenia osób na mieście powyżej dwóch osób nie może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej na gruncie art. 116 Właściwym do tego będzie inny przepis prawny. Art. 161 § 2 kodeksu karnego Na gruncie prawa karnego sankcje za narażenie pojedynczych osób na zakażenie przewiduje wskazany przepis art. 161 § 2 zgodnie z którym – kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jest to przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnoskargowego, zatem w przypadku zarażenia innej osoby koronawirusem bądź samego narażenia jej na takie zarażenie, osoba pokrzywdzona takim przestępstwem winna złożyć prywatny akt oskarżenia. Warto zwrócić uwagę na § 3 przywołanego przepisu, który został dodany ustawą z dnia 31 marca 2020 roku. Przepis ten stanowi, że jeśli sprawca, wiedząc że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża na zarażenie wielu osób podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Pewne wątpliwości budzić będzie w praktyce użycie znamienia „wielu” ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, co rozumieć należy pod pojęciem wielu osób. Z uwagi na krótki czas obowiązywania tego przepisu w obiegu prawnym nie zostały wydane jeszcze żadne orzeczenia sądów czy komentarze naukowe w tym zakresie. Zauważyć jednak należy, że znamię „wiele” jest dość często używane w przepisach kodeksu karnego przez ustawodawcę i wielokrotnie stawało się już przedmiotem analizy w orzeczeniach sądowych czy komentarzach do Kodeksu karnego. I tak odpowiadając na pytanie dotyczące minimalnego kryterium liczbowego wypełniającego znamię „wielu osób” stwierdzić należy, że mowa o liczbie osób nie mniejszej niż 10. Art. 165 § 1 kodeksu karnego W najcięższych przypadkach będzie miał zastosowanie art. 165 Kodeksu karnego. Zgodnie z jego §1 pkt 1. ten, kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej podlega karze pozbawienia wolności. Jej wymiar może sięgnąć od 6 miesięcy do 8 lat, a w przypadkach gdyby skutkiem takie działania była śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowie, kara może wzrosnąć nawet do 12 lat pozbawienia wolności. Jako przykład takiego zachowania wypełniającego znamiona z art. 165 § 1 kodeksu karnego można wskazać sytuację, gdy osoba zarażona udaje się do miejsca obleganego przez ludzi, przykładowo do supermarketu lub przychodni lekarskiej i tam, nie zachowując zasad ostrożności dotyka przedmiotów, rozmawia z innymi, nie zachowuje wymaganej odległości czy celowo dotyka osób, tym samym stwarzając niebezpieczeństwo szerzenia się choroby zakaźnej dla wielu osób. Zauważyć należy, że na podstawie art. 165 penalizacji podlega także nieumyślne działanie. Sprawca nie musi mieć zatem zamiaru, by kogoś zarazić. Nieumyślne zachowanie w tym przypadku będzie polegało przede wszystkim na nieprzestrzeganiu obowiązujących przepisów, regulujących postępowanie w razie wystąpienia choroby zakaźnej i naruszające zasady bezpiecznego postępowania. Ma być to ryzyko, którego nie tolerujemy w tak zwanej praktyce życia codziennego. Nie narażamy się zatem na odpowiedzialność karną, gdy idziemy do sklepu nie wiedząc, że jesteśmy zarażeni, nie wykazując typowych objawów zarażenia. Ale chodzi tu o sytuację, w których zachowujemy się skrajnie nieodpowiedzialnie, przykładowo mając typowe objawy koronawirusa (suchy kaszel, duszności, wysoka gorączka, uczucie zmęczenia), dodatkowo wróciliśmy niedawno z zagranicy, pojawiamy się w miejscu publicznym wśród innych ludzi, możemy odpowiadać karnie za przestępstwo z art. 165 W przypadku działania nieumyślnego kara wynosi do 3 lat pozbawienia wolności. Co ważne, zarówno w przypadku opisanym w art. 165 § 1 czy § 2 nie jest wymagane zarażenie u innej osoby. Chodzi o samo wystąpienie niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia ludzi przez powiększanie zakresu epidemii lub rozszerzanie się choroby zakaźnej. Ponadto, świadomość własnej choroby zapobiegnie również nieumyślnemu zarażaniu kolejnych osób. Choroby weneryczne - rodzaje i objawy, które mogą pojawić się w ich przebiegu W zależności od przyczyny wywołującej daną chorobę weneryczną, schorzenia te dzielą się na cztery główne grupy: bakteryjne, wirusowe, pasożytnicze (np. Narażenie na zarażenie. Dzisiaj dowiesz się więcej na ten temat. Przepis art. 161 Kodeksu karnego określa odpowiedzialność karną za wymieniony czyn. KTO DOPUSZCZA SIĘ PRZESTĘPSTWA NARAŻENIA NA ZARAŻENIE? Przestępstwa tego dopuszcza się osoba zarażona wirusem HIV, osoba dotknięta chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu. Photo by Jusdevoyage on Unsplash. JAKA KARA GROZI ZA PRZEDMIOTOWE PRZESTĘPSTWO? W sytuacji narażenia na zarażenie wirusem HIV, sprawcy grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Natomiast, gdy chodzi o chorobę weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobę nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W sytuacji, gdy sprawca czynu określonego powyżej naraża na zarażenie wiele osób, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. CZY ŚCIGANIE PRZESTĘPSTWA NASTĘPUJE Z URZĘDU? Co do zasady, ściganie przestępstw określonych powyżej następuje na wniosek pokrzywdzonego. Za wyjątkiem narażenia na zarażenie wielu osób- w tym przypadku ściganie następuje z urzędu. JAKIE ZACHOWANIE SPRAWCY NALEŻY UZNAĆ ZA NARAŻENIE NA ZARAŻENIE? Jak wskazuje doktryna, możliwe “drogi zakażeń”, są zróżnicowane, w zależności od tego, czy narażenie na zakażenie dotyczy wirusa HIV, czy też choroby zakaźnej. Tak więc o narażeniu na zarażenie może świadczyć każde zachowanie, z którego wynika niebezpieczeństwo zakażenia. A o charakterze i rodzaju zachowań narażających bezpośrednio na zakażenie chorobami zakaźnymi, decydowały będą właściwości i specyfika konkretnej choroby. A CO W SYTUACJI EPIDEMII/ PANDEMII? Jeżeli sprawca swoim zachowaniem “powoduje zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej”, sprowadzając niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób, to popełnia przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu z art. 165 § 1 pkt 1 Kodeksu karnego (sprowadzenie stanu powszechnie niebezpiecznego dla życia lub zdrowia wielu osób). Art. 449 7 . § 1. Odszkodowanie za szkodę na mieniu nie obejmuje uszkodzenia samego produktu ani korzyści, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w związku z jego używaniem. § 2. Odszkodowanie na podstawie art. 4491 nie przysługuje, gdy szkoda na mieniu nie przekracza kwoty będącej równowartością 500 euro. Art. 449 8 . PRAWO MEDYCZNE Zarażeni dostają rekompensaty po procesach cywilnych Coraz częściej polskie sądy zasądzają wysokie odszkodowania za zarażenie groźną lub nieuleczalną chorobą. Wszystkie w procesach cywilnych. Prowadzenie sprawy karnej jest dużo trudniejsze Procesy karne w sprawach o zakażenie to rzadkość nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Do skazania potrzebne są bowiem mocne i trudne do zebrania dowody. Nie wystarczy ustalić sprawcę i znaleźć świadków zdarzenia. Udowodnić trzeba winę umyślną W Polsce podstawowym przepisem do kwalifikowania takiego działania jest art. 161 kodeksu karnego. Mówi o odpowiedzialności za narażenie na zarażenie chorobą weneryczną, zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub inną realnie zagrażającą życiu. - Aby skorzystać z takiej kwalifikacji, prokuratura musi znaleźć też dowód na to, że pokrzywdzony wcześniej był zdrowy - mówi "Rz" prof. Marian Filar z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. A to jest praktycznie nie do przeprowadzenia. Udowodnić należy też winę umyślną sprawcy, czyli to, że swoim działaniem chciał albo przynajmniej godził się na to, iż wywołał zakażenie. Być może niebawem... Dostęp do treści jest płatny. Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną. Ponad milion tekstów w jednym miejscu. Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej" ZamówUnikalna oferta Co To Są Choroby Weneryczne?Choroby weneryczne przenoszone są drogą płciową. Do zakażenia dochodzi na drodze kontaktów seksualnych z druga osobą – zarażonym partnerem. Przebieg tego typu choroby uzależniony jest od rodzaju bakterii lub wirusa, który BRAK WYNIKÓWkarnego, choroby weneryczne, które do tego czasu były w kręgu zainteresowania, utraciły swoją groźną wymowę społeczną, natomiast inne choroby zyskały ją. Nie było więc powodu, aby trwać przy założeniach i wiedzy medycznej sprzed około 100 lat6. W tej sytuacji uzasadnione jest przeanalizowanie polskiej regulacji karnej
Odszkodowanie za skutki choroby spowodowanej warunkami pracy niebędącej chorobą zawodowąAktualności bhp 28 lutego 2017Ogólna W przypadku wystąpienia choroby zarodowej pracownicy podlegają wprost ochronie nałożonej przez ustawodawcę. Pracownik może jednak dochodzić od pracodawcy odszkodowania również za uszczerbek na zdrowiu powstały wskutek choroby spowodowanej warunkami pracy, ale niebędącej choroba zawodową. Zobacz, zatem jak kształtują się prawa pracowników w obu przypadkach oraz dowiedź się więcej na temat chorób należących do obu grup – chorób zawodowych i chorób spowodowanych warunkami jeszcze 93 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Uzyskaj dostep do Portalu BHP a wraz z nim: Aktualne informacje o zmianach w prawie i ujednolicone akty prawne (24h/dobę) Baza ponad 5 000 porad prawnych i artykułów o tematyce BHP Gotowe do wykorzystania rozwiązania, które możesz wdrożyć także u siebie Poczucie bezpieczeństwa podczas podejmowania codziennych decyzji Załóż konto testowe na 48 godzin Jeśli posiadasz już kontozaloguj się:.