Kolka u noworodka najczęściej pojawia się około 3. tygodnia życia i trwa przez kolejne 3 miesiące. Jest trudnym sprawdzianem dla rodziców. Nieustanny płacz dziecka i bezsilność wywołana tym, że rodzice nie mogą mu pomóc, powoduje frustrację, złość, obniżenie nastroju. W wielu związkach pojawia się wtedy kryzys. Jak przetrwać ten trudny czas? Kolka u noworodka i niemowlaka to jeden z największych sprawdzianów dla związku. Po przyjściu na świat dziecka życie młodych rodziców wywraca się do góry nogami. Jest to rewolucja nagła - jeszcze dzień przed porodem ich potrzeby były najważniejsze, a już kolejnego dnia zostały zepchnięte na boczny tor. Zmiana toku myślenia i pogodzenie się z myślą, że to nie oni teraz się liczą, ale dziecko, jest trudna. A jeśli jeszcze noworodek ma kolki, w związku bardzo szybko może pojawić się kryzys (często zresztą nazywany "kryzysem pierwszego dziecka"). Kolka u noworodka testem dla związku Gdy noworodek nie ma kolek, po kilku tygodniach rodzice oswajają się z nową sytuacją i wypracowują sobie nowy rytm dnia codziennego. Jeśli niemowlę jednak cierpi na kolki, sprawa staje się dużo trudniejsza. Narastające zmęczenie, ciągły płacz dziecka, którego nic nie jest w stanie uspokoić, wywołują złość, zniechęcenie, frustrację. Szybko odbija się to na związku. Trzeba nie lada cierpliwości, żeby po miesiącach bezustannego krzyku, nie poddać się negatywnym emocjom. Według badań naukowców kolka u noworodka może spowodować nawet depresję u rodziców! Jak poradzić sobie z kolką u noworodka? Przede wszystkim trzeba dać sobie czas. Kolka u noworodka najczęściej mija po ukończeniu 3. miesiąca życia, gdy układ pokarmowy dziecka dojrzewa. Nie da się tego przeskoczyć, nie warto więc tracić energii na walkę z czymś, na co nie mamy wpływu. Objawy kolki możemy łagodzić, ale najczęściej nie udaje się ich wykluczyć. Trudna sytuacja w domu wymaga od rodziców wiele cierpliwości. Najważniejszą rzeczą jest zachowanie spokoju. Wzajemne kłótnie i pretensje niczego nie zmienią, mogą tylko pogorszyć wasze samopoczucie i - paradoksalnie - spotęgować objawy kolki u dziecka. Maluch wyczuwa emocje rodziców, natychmiast się zorientuje, że mama jest zmęczona, zła i smutna. To sprawi, że przestanie czuć się bezpiecznie, zacznie jeszcze głośniej i mocniej płakać. Noworodek ma kolkę: co robić? Przez te pierwsze trzy trudne miesiące postarajcie się być dla siebie wsparciem. Zmieniajcie się w opiece nad dzieckiem, tak, żeby każde z was mogło zwyczajnie odpocząć, nie zapraszajcie gości, jeśli nie macie na to siły, nie dokładajcie sobie obowiązków. Dajcie sobie wewnętrzne przyzwolenie na to, żeby nie funkcjonować na najwyższych obrotach. Śpijcie tyle ile możecie, powoli przyzwyczajajcie się do nowej sytuacji. Jeśli wy się wyciszycie, wyciszy się również niemowlę. A o to przecież chodzi. Przyczyny kolki u noworodka Kolka u noworodka pojawia się w 3. tygodniu życia i trwa do miesiąca życia. Ból brzuszka wywołują gazy gromadzące się w jelitach. Są one spowodowane niedojrzałym układem trawiennym. To, co potęguje płacz u noworodka, to niedojrzały układ nerwowy maluszka. Maluch jest przestymulowany, nie radzi sobie z dużą ilością nowych bodźców, dlatego wciąż płacze i krzyczy. Trzy pierwsze miesiące życia, w których występuje kolka, są zgodnie z tą teorią okresem adaptacji do życia w nowym świecie. Niektórzy lekarze wskazują na związek między kolką u noworodka a stanem psychicznym mamy. Jeśli w ciąży kobieta jest nerwowa, przeżywa stresujące sytuacje, a po urodzeniu dziecka cierpi na depresję poporodową, jest większe prawdopodobieństwo, że u dziecka pojawi się kolka. Jak rozpoznać kolkę u noworodka? Kolkę u noworodka sugerują następujące objawy: niemowlę głośno płacze i krzyczy bez powodu - ma sucho, jest najedzone, nic mu nie dolega; płacz niemowlęcia pojawia się popołudniami i wieczorem; dziecka nie uspokaja bliskość mamy, nie daje się odłożyć do łóżeczka, cały czas chce być noszone na rękach; codzienny płacz może trwać nawet kilka godzin; dziecko prostuje i podkurcza nóżki, ma twardy brzuszek. Co na kolkę u noworodka? Kolkę u noworodka można próbować łagodzić, stosując kilka metod. Polecane są masaże rozluźniające na brzuszek, ciepłe okłady i kąpiele. U mam karmiących piersią bardzo ważną rzeczą jest również przestrzeganie diety i wykluczenie z niej produktów, które mogą przyczyniać się do wystąpienia kolki u noworodka (produkty wzdymające, mleczne, ciężkostrawne). U mam karmiących maluszka mlekiem modyfikowanym ważne jest zwrócenie uwagi na mleko. Być może zawiera zbyt dużą ilość białek, których brzuszek maluszka nie jest w stanie przetrawić. Warto skonsultować się z pediatrą, który może zalecić zmianę mleka modyfikowanego na takie, które ma obniżoną zawartość laktozy w porównaniu do tradycyjnego preparatu dla niemowląt i częściowo zhydrolizowane białka – mleko typu comfort.
2017-12-01 8:58. Kolka u noworodka najczęściej pojawia się około 3. tygodnia życia i trwa przez kolejne 3 miesiące. Jest trudnym sprawdzianem dla rodziców. Nieustanny płacz dziecka i bezsilność wywołana tym, że rodzice nie mogą mu pomóc, powoduje frustrację, złość, obniżenie nastroju. W wielu związkach pojawia się wtedy kryzys.
Jak rozwija się Twoje dziecko w 8. tygodniu życia?Co znajdziesz w tym artykule: rozwojowyDźwięki wydawane przez dziecko są krótkie, ale coraz bardziej zróżnicowane. Doskonale poznaje głosy bliskich i odwraca głowę w kierunku źródła dźwięku. Dzieci lubią słuchać muzyki i uspokaja je ludzki głos, dlatego możesz mu nucić ulubione kołysanki. Z pewnością pomoże mu to się uspokoić, poczuć bezpiecznie oraz zasnąć. Dziecko umie już śmiać się na głos. Próbuje nawiązać wydawać by się mogło, że to nawyk, który trzeba wyeliminować, wkładanie rączek do buzi jest na tym etapie jedną z form poznawania świata przez dziecko. Uważnie je obserwuj, ponieważ już wkrótce będzie gotowe zastąpić rączki innymi przedmiotami napotkanymi na swej głowie niemowlęcia może pojawić się łysinka. Nie powinnaś się tym jednak martwić. Przerzedzone włoski to nie skutek wypadania włosów ale ich „wycierania”, jest to również przygotowywanie się skóry na przyjęcie włosów drugi od momentu urodzenia dziecka skok rozwojowy – okres intensywnych zmian psychicznych i fizycznych, który w 8. tygodniu życia dotyczy zwłaszcza zdolności rozróżniania dźwięków przez niemowlaka, zapachów i radziStałe pory snu. Niedługo zauważysz, że Twoja pociecha zasypia o stałych porach. Skraca się także czas drzemek, a wydłuża okres nieprzerwanego odpoczynku w nocy. Niektóre dwumiesięczne niemowlęta przesypiają nawet 5-6 godzin. W ciągu doby przesypiają w sumie 11–15 przegrzewaj dziecka. Pamiętaj, że nie musisz ubierać 1,5 miesięcznego niemowlaka tak ciepło jak noworodka. Jego organizm potrzebuje kontaktu z chłodem, by móc właściwie reagować na niższą temperaturę i budować Ósmy tydzień życia dziecka to także czas, kiedy znacząco wzrasta apetyt malca. Jest to objaw tzw. skoku rozwojowego i zwiększonego zapotrzebowania na Dziecko ćwiczy obracanie głowy w różnych kierunkach. Aktywne stają się nóżki i rączki. Ośmiotygodniowe niemowlę potrafi już wyciągać ręce w kierunku interesującego go przedmiotu, wkładać go do buzi. Bywa też, że próbuje już opierać się na z dzieckiem. Z pewnością nie raz widziałaś jego zdenerwowanie, kiedy nie był w stanie utrzymać główki w górze i zmęczony opadł na poduszkę lub Twoje ramię. Pamiętaj, że możesz wspierać dziecko w tych ćwiczeniach np. kładąc je przodem na swoich kolanach, tak by pozostawić główkę i nóżki bez podparcia tym samym mobilizując malucha do równieżSkok rozwojowyNajważniejszym procesem przypadającym na 8. tydzień życia dziecka jest tzw. skok rozwojowy. Jest to czas, kiedy w układzie nerwowym malucha zachodzą znaczące zmiany umożliwiające mu wejście na wyższy poziom dojrzałości niemowlęcej. Jednak zanim to nastąpi ma miejsce kryzys – dziecko niejako zapomina o dotychczas zdobytych umiejętnościach.„Skok” przypadający na 8. tydzień życia dziecka zwany jest skokiem wzorów i różnic. W tej fazie niemowlę zaczyna rozróżniać dźwięki, smaki i zapachy. Zauważa też, że rączki, które tak często obserwuje i wkłada do buzi, są częścią jego ciała, którą teraz może wykorzystywać do nadejściem fazy skoku maluch staje się płaczliwy, odczuwa większą potrzebę bliskości, pojawiają się także problemy ze snem nadmierny apetyt lub jego brak. By pomóc dziecku przejść przez ten czas możesz się z nim bawić. Możesz także zmienić ułożenie zabawek, by urozmaicić otoczenie malucha. By dać mu poczucie bliskości noś je w chuście lub na rękach, uważaj tylko by zbytnio go do tego nie ten artykuł:
Niemowlę Rodzicielstwo. Jak to było w PRL-u. Różnice w opiece nad dzieckiem wówczas i dziś. Jedna z naszych czytelniczek przysłała nam fragmenty książeczki “Odżywianie i pielęgnowanie niemowlęcia w I półroczu życia”, które jej mama dostała w szpitalu pod koniec lat 70-tych. To skłoniło nas do przeanalizowania różnic w
Po raz kolejny zapraszam Was na wpis, który powstał w ramach cyklu „Pod górkę”, który realizuję razem z Femaltiker. Ponownie zapraszam Was do podzielenia się waszymi historiami z kryzysów laktacyjnych! Czy przechodziłyście kryzysy laktacyjne? Jak sobie z nimi poradziłyście? Co według Was jest kryzysem? Czekam na Wasze opowieści almamater@ Za tydzień jedna z nich ukaże się na blogu! Raz na jakiś czas… Niespodziewanie… Nagle coś się zmienia. – Mam miękkie piersi – Dziecko płacze ni z tego ni z owego przy piersi – Ciągle na mnie wisi – Ciągle mu mało – Szczypią mnie brodawki przy karmieniu i są suche i tkliwe Znacie to? Ta sytuacja trwa kilka dni, po jakimś czasie powtarza się i trwa troszkę dłużej – tak do tygodnia. Podobno nie ma, co patrzeć na zegarek przy karmieniu dziecka. W tych momentach, o których teraz napiszę będziecie patrzeć. Patrzeć i myśleć: „ILE JESZCZE ONO BĘDZIE NA MNIE WISIAŁO?!”. O tych momentach mówi się potocznie „kryzysy laktacyjne”. Ja nie lubię osobiście tego zwrotu. Dlaczego? Bo to według mnie nie odzwierciedla całej prawdy o tych momentach i może sprawić, że kobieta pomyśli, że coś jest z nią nie tak, albo że jej ciało ją zawodzi. A to nie prawda. Najpierw trzeba dowiedzieć się czym jest kryzys! Kryzys, to taki moment gdzie nagle istniejący ład zostaje zagrożony poprzez pewne niespodziewane wydarzenia. Dodatkowo wiąże się prawie zawsze z utratą kontroli nad sytuacją i codziennymi działaniami. Wychodząc z tej definicji kryzysem może być wiele rzeczy. Każda zmiana, która sprawia, że dzieje się coś niedobrego lub dobrego, ale niepokojącego w karmieniu piersią może mieć znamię kryzysu. Dobra, nie oszukujmy się – całe rodzicielstwo to jeden wielki kryzys. Ciągłe zmiany, niespodziewane wydarzenia, rozwój dziecka, zmęczenie rodzicielskie. Uważam, że odnoszenie się do kryzysów laktacyjnych tylko w jednym kontekście jest mocno nie na miejscu. Zwykle kryzysem nazywane są okresy wzmożonego przebywania dziecka przy piersi, długiego karmienia, odczuwania mniej lub bardziej faktycznego braku pokarmu. Ale przecież na tym nie kończą się kryzysy. Problem z karmieniem na początku, poranione brodawki, krótkie wędzidełko, choroba dziecka, choroba matki, zła porada laktacyjna, brak porady laktacyjnej… wszystko może być dla mamy kryzysem. W swojej kilkuletniej praktyce wspierania matek dowiedziałam się, że mamy piszą i mówią „mam taki kryzys” bardzo często i mają na myśli bardzo dużo różnych zdarzeń. Ale są takie momenty, które właśnie w popularnym znaczeniu nazywane są kryzysami laktacyjnymi. W tym czasie dziecko/niemowlę rozwija się szybko, w krótkim czasie. Nagle, lawinowo zwiększa się jego zapotrzebowanie na mleko mamy. W tych momentach dziecko musi zaprogramować sobie zwiększenie produkcji. Zwiększona produkcja wymaga zwiększenia zgłaszania się do karmienia a to skutkuje: Nerwowością dotychczas spokojnego dziecka przy piersi Częstym karmieniem dziecka (szczególnie w porze wieczornej) Częstymi pobudkami w nocy żeby upewnić się ze jest mama i cycuś Częstą potrzebą bycia przy piersi, albo na rękach, albo w chuście, a na pewno w zasięgu wzroku Dziecko może w czasie karmienia odczepiać się od piersi żeby się wkurzyć i zaraz znowu kontynuować karmienie A ty: Możesz mieć uczucie pustych, a czasem nawet „sflaczałych” miękkich piersi Będziesz myślała, że cała twoja wiedza o dziecku legła w gruzach, bo ono znowu się zmieniło i zachowuje się inaczej niż dotąd Możesz myśleć, że wszystko, co robisz, robisz źle i gdzieś ci coś nie wyszło Możesz myśleć, że nie masz pokarmu lub masz go za mało Będziesz zdziwiona, że dziecko „znowu” chce być przy piersi Zwykle stan ten utrzymuje się ok. dwóch dni, i o ile nie jest związany z chorobą dziecka, to jest zjawiskiem naturalnym. Po prostu oznacza to, że właśnie maluch przechodzi przez skok rozwojowy. W późniejszych okresach życia dziecka trwać on może nawet i do tygodnia, bo dziecko im starsze tym bardziej złożony jest proces rozwojowy (ale i zmiany większe :D). Te pierwsze skoki rozwojowe są krótkie i intensywne. Te dni, to momenty, w których jeżeli dokarmimy dziecko, czy też podamy mu smoczek żeby ssało coś innego niż naszą pierś, to możemy się spodziewać nie tylko wydłużenia czasu niepokojącego skoku rozwojowego, ale i zawahania w produkcji pokarmu. Najlepszą metodą w tych momentach jest pozwolenie maluchowi być często przy piersi i odpoczywanie tyle ile tylko się da. Zachowanie dziecka i uczucie pustości w piersiach nie są oznaką, że coś niedobrego dzieje się z laktacją. To są momenty, kiedy dziecko zmienia schemat karmienia się – czasem nawet radykalnie, żeby po skoku mieć odpowiednią produkcję adekwatną do zwiększonych potrzeb. Warto tak jak w każdym przypadku stosować responsywne karmienie piersią. O tym, czym dokładnie jest to responsywne karmienie napiszę niebawem więcej. Na razie powiem tylko, że jest to karmienie elastycznie dostosowujące się do potrzeb dziecka i do znaków, jakie ono nam wysyła. Jest to karmienie, które odpowiada na zgłaszane, widziane i słyszane wskazówki dziecka w zakresie czasu przystawiania go do piersi, długości bycia przy piersi i rodzaju karmienia (odżywcze czy emocjonalne). Dzięki takiemu systemowi karmienia laktacja spokojnie dopasowuje się (szybko i najczęściej bezproblemowo) do wszelkiego rodzaju kryzysów laktacyjnych – nie tylko tych związanych ze skokiem. Nie trzeba w czasie kryzysu odciągać pokarmu czy jakoś specjalnie dbać o podaż. Przy niezaburzonym responsywnym karmieniu dziecko świetnie da sobie radę samo. Niektóre mamy pomagają sobie szybko podpompować laktację stosując środki mlekopędne np. Femaltiker, odciągając pokarm między karmieniami. Jest to jeden ze sposobów na przyspieszenie procesu, ale trzeba uważać, bo można sobie załatwić zbytnim pomaganiem nawał czy nadmierną podaż. Wiele źródeł podaje, że takie skoki mogą być objawem nie tylko fizycznego rozwoju dziecka, ale i jego emocjonalnego wzrostu, oraz kiedy praktykuje ono pewne umiejętności lub nabywa nowych. Kiedy możesz się spodziewać tych skoków? Dzieci rozwijają się mniej-więcej w sposób przewidywalny. Mniej więcej w tych samych okresach (nie momentach!) Zaczynają rozpoznawać twarze, uczą się uśmiechać, przekręcać z pleców na brzuch i odwrotnie, chwytać, jeść inne pokarmy itd. itd. Oznacza to, że można z całkiem niezłym prawdopodobieństwem przewidzieć, kiedy zacznie się ten „wspaniały” okres pt. „Nie jestem dzieckiem – jestem mlekojadem i chcę cały czas być do ciebie przyssany”. Około 14 dnia życia dziecka, 5 tygodnia, 3 miesiąca, czasem 4 miesiąca, 6, 9 i 12 miesiąca można spodziewać się skoków rozwojowych dziecka. Oczywiście to nie koniec. Potem koło 15-16 miesiąca, 18, 24 miesiąca znowu możesz zauważyć zmiany i skoki, ale nie manifestują się one tak jednoznacznie, chociaż trwają dłużej. Bardzo często mamy w okolicy półtora roku życia swoich dzieci zauważają porzucenie wszystkiego na rzecz piersi i mleka mamy. Takie chwilowe przejście na tryb „Nie chcę nic innego tylko mleko mamy!”. Ale jak już ten czas nerwów się skończy możesz zaobserwować że: dziecko śpi dłużej i spokojniej twoje piersi są nieco pełniejsze znowu spokojnie je przy piersi i uspokaja się przy niej jego pieluszki są cięższe 😉 Zawsze jednak w okresie skoku rozwojowego i tych momentów zwiększonej aktywności dziecka przy piersi trzeba dziecko obserwować. Czasem może się zdarzyć, że umkną nam sygnały choroby, albo faktyczny problem z laktacją. Co ważne, często dzieci przechodzą skoki w podobnym stylu. Zachowanie dziecka przy poszczególnym skoku jest mniej-więcej powtarzalne. Może to być dobry wskaźnik, czy to skok czy jednak to jest już coś innego. ź: „Po prostu piersią” Gill Rapley „Womenly art. of breastfedding” LLLOczy niemowlaka nie wytwarzają łez do około 6 tygodnia po porodzie. Przez te kilka tygodni oczy dziecka są bardziej narażone na działanie różnych czynników zewnętrznych. Skutkiem tego może być pojawienie się żółtej wydzieliny, która może sklejać dziecku powieki. Forum: Noworodek, niemowlę Na stronie podsuniętej nam przez Agę znalazłam informację o kryzysach laktacyjnych, jakie mogą nastąpić w 3. 6 tygodniu oraz w 3 i 9 miesiącu ja własnie jestem 3 miesiące po porodzie i coś takiego u siebie zauważyłam, wiązałąm to z miesiączką, ale może to taki kryzys? mam wrażenie, ze po kilku dniach znowu jest lepiej, zresztą najlepiej sprawdzę to sicągając pokarm laktatorem… czy miałyscie takie kryzysy? DZIECINoworodek, niemowlękryzys laktacyjny Angina u dwulatka Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –... Czytaj dalej → Skubanie paznokci – Co robić, gdy dziecko skubie paznokcie? Może wy macie jakieś pomysły, Zuzanka od jakiegoś czasu namiętnie skubie paznokcie, kiedyś walczyłam z brudem za nimi i obcinaniem ich, a teraz boję się że niedługo zaczną jej wrastać,... Czytaj dalej → Mozarella w ciąży Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji. Czytaj dalej → Czy leczyć hemoroidy przed porodem? Po pierwszej ciąży, a bardziej porodzie pojawiły się u mnie hemoroidy, które się po jakimś czasie wchłonęły. Niestety teraz pojawiły się znowu. Jestem w 6 miesiącu ciąży i nie wiem,... Czytaj dalej → Ile kosztuje żłobek? Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko... Czytaj dalej → Pytanie do stosujących zastrzyki CLEXANE w ciąży Dziewczyny mam pytanie wynikające z niepokoju o clexane w ciąży. Biorąc od początku ciąży zastrzyki Clexane w brzuch od razu zapowiedziano mi, że będą oprócz bolesności, wylewy podskórne, sińce, zrosty... Czytaj dalej → Mam synka w wieku 16 m-cy. Budzi się w nocy o stałej porze i nie może zasnąć. Mój syn budzi się zawsze o 2 lub 3 w nocy i mimo podania butelki z piciem i wzięcia do łóżka zasypia dopiero po ok. 2 godzinach. Wcześniej dostawał w... Czytaj dalej → Dziewczyny po cc – dreny Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała... Czytaj dalej → Meskie imie miedzynarodowe. Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to... Czytaj dalej → Czy to możliwe, że w 15 tygodniu ciąży?? Dziewczyny!!! Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Wczoraj wieczór przed kąpielą zauważyłam przezroczystą kropelkę na piersi, ale niezbyt się nią przejełam. Po kapieli lekko ucisnęłam tą pierś i... Czytaj dalej → Jaką maść na suche miejsca od skazy białkowej? Dziewczyny, których dzieci mają skazę białkową, może polecicie jakąś skuteczną maść bez recepty na suche placki, które pojawiają się na skórze dziecka od skazy białkowej? Czym skutecznie to można zlikwidować? Czytaj dalej → Śpi albo płacze – normalne? Juz sama nie wiem co mam myśleć. Mój synek ma dokładnie 5 tygodni. A mój problem jest taki, że jak mały nie śpi, to płacze. Nie mogę nawiązać z nim... Czytaj dalej → Wielotorbielowatość nerek W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać... Czytaj dalej → Ruchome kolano Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche... Czytaj dalej → Ponieważ około 5 -6. tygodnia rytm wypróżnień malucha może się zmienić. Stolce mogą występować rzadziej i nawet kilkudniowy brak kupy u niemowlaka może być stanem fizjologicznym. Co istotne, u innych niemowląt, szczególnie karmionych piersią – stolec może pojawiać się nawet do 8-10 dziennie i to także może być normą. Dzisiaj byliśmy u pediatry, aby skonsultować wyniki badania krwi naszej Weronisi. Wiedzieliśmy, że niektóre parametry odbiegają od normy, ale chcieliśmy poznać opinię fachowca... Pani doktor stwierdziła, że wyniki morfologii potwierdzają jej wcześniejsze przypuszczenia - bladość Wronisi to skutek niedoboru żelaza. Podobno bardzo często pojawia się on u niemowląt, którym wprowadza się nowości w jadłospisie, czyli około 6-9 miesiąca. Jest to tzw. kryzys trzeciego kwartału. Wynika on z faktu, że dziecko urodzone w terminie ma zapasy żelaza wystarczające na pierwsze 6 miesięcy życia - u wcześniaków te zapasy są mniejsze. A mleko matki jest niestety ubogie w ten pierwiastek. Jeśli w tym okresie dieta niemowlaka nie zostanie wystarczająco wzbogacona przez produkty zawierające żelazo, to może pojawić się niedobór żelaza. Rozszerzenie diety niemowlaka o produkty bogate w żelazo jest o tyle istotne, że utrzymujący się niedobór żelaza w organizmie może prowadzić do anemii (niedokrwistości), która negatywnie będzie wpływać na prawidłowość rozwoju dziecka. Jednakże wyniki Weronisi tylko nieznacznie odbiegają od normy, więc nie powinniśmy się bardzo martwić. Mamy za to zadanie domowe: wzbogacić dietę Weronisi o produkty bogate w żelazo. Musimy więc podawać w zupkach-papkach dużo zielonych warzyw takich jak brokuły czy groszek. Z czasem zaś mamy podać szpinak i żółtko jaja. Tymczasem NIE WOLNO podawać wątróbki, która z jednej strony jest bogatym źródłem żelaza, a z drugiej strony zawiera szkodliwe toksyny. Cały czas mamy podawać też kaszki wzbogacone żelazem. Dla potwierdzenia diagnozy o niedoborze żelaza mamy wykonać dokładniejsze badania krwi. W tym celu mamy się wybrać do poradni hematologicznej.
Wczesny lęk separacyjny jest naturalnym zjawiskiem u dzieci o prawidłowym stylu przywiązania do rodzica. Styl ten charakteryzuje się umiarkowanym dążeniem dziecka do bliskości z opiekunem, poczuciem niepokoju w momencie jego zniknięcia oraz ciepłym powitaniem, gdy już powróci. Odczuwanie przez dziecko lęku jest dla niego trudnym
Przychodzi ten dzień – dzień na który czekałaś baardzo długo. Dzień kiedy to witacie na świecie swoje wyczekiwane, wychuchane, wymarzone maleństwo, które z taką dumą nosiłaś przez te wszystkie męczące tygodnie. Razem płaczecie ze szczęścia, razem odliczacie dni, godziny i minuty do zabrania go do domu, pokazania mu Waszego świata. Spodziewacie się trzęsienia ziemi, serc które z radości wyskakują z piersi, łez wzruszenia i fanfarów z niebios oznaczających tylko jedno: Wasze życie od teraz będzie kompletne. Piękna wizja. Szkoda tylko, że nie zawsze prawdziwa… Nie, to nie tak że ja w to szczęście nie wierzę. Oczywiście, że wierzę, bo przeżyłam je 3 razy! Do tej pory, za każdym razem, kiedy słyszę/czytam, że jakaś znana mi dziewczyna rodzi, to pękam z zazdrości nad tymi wszystkimi uczuciami. Nie pamiętam już tak o bólu, pamiętam za to te wszystkie wzniesienia. Było pięknie! Tyle, że jakoś dziwnie bez fanfarów, bez stąpenia niebios, oklasków i obsypywania mnie złotym brokatem (a to akurat można było cholerka załatwić!)… Pamiętam, że za każdym razem byłam tak samo zdziwiona, że cały świat nie cieszy się ze mną, nie wiwatuje, że życie toczy się normalnie, że jacyś politycy się obrażają, ludzie wciąż pieprzą w necie głupoty, że wciąż złe rzeczy się dzieją. Pamiętam, że siadałam obok łóżeczka i za każdym razem zastanawiałam się “i co teraz?”. Oczywiście za drugim i trzecim razem było też ciut inaczej, przecież miałam już kim się zająć, ale trafiało mnie to za każdym razem: “i co? to już?! świat nie zatrzymał się, żeby klaskać? wtf świecie?! coś taki nieczuły?!” Kryzys po narodzinach dziecka trafia większość par. Chcąc nie chcąc, niezależnie od ilości miłości, zrozumienia, czy od stażu związku, przespanych wspólnie nocy, tudzież ilości podarowanych kwiatów lub wyrecytowanych wierszy. Trafia, bo człowiekowi zmieniają się priorytety, bo brak snu rozwala codzienność, do tego dochodzą rutyna, która dla niektórych bywa nie do zniesienia, a jednak jest przy maluchu niezbedna, znużenie, brak czasu, czasami też zrozumienia. “Dziecko wszystko zmienia” to nie jakiś rozdmuchany frazes. Ono zmienia naprawdę wszystko. Nie od razu, nie w momencie powrotu ze szpitala. Codziennie, dzień po dniu, zmienia nasze życie i jeżeli człowiek się na to nie przygotuje, to będzie kiepsko… Zwłaszcza, że mamy (my mamy mamy 🙂 ) taką myśl w głowie “to nie o mnie”, “nie u mnie”… Chcemy myśleć, że złe rzeczy dzieją się wszędzie, tylko nie u nas. I słusznie! Bo kryzys wcale nie musi być taki zły. Może być budujący, uczący, zbliżający. Chciałabym dać Ci gotową receptę na uniknięcie kryzysu, albo na naprawę związku. Niestety takiej nie mam. To tak jak z dietą. Nie ma jednej jedynej, która sprawi że uda wszystkich kobiet świata nagle zaczną się zmniejszać. Jasne, jest MŻ, ale są różne figury i różne potrzeby. To tak jak z jedzeniem – to, że Ty kochasz czekoladę mleczną, nie oznaczy że cały świat ją kocha. Ktoś woli gorzką, truskawkowej, albo orzechową. Łapiesz aluzję? Nie ma jednej gotowej recepty. Oczywiście wszędzie przydadzą się rozmowy, czas tylko dla siebie, świadomość, że będzie trudno (ona jest chyba najważniejsza), ale i tak każda para musi znaleźć sama receptę na poradzenie sobie z nową sytuacją. To najtrudniejsza rzecz w tych pierwszych miesiącach życia dziecka – zrozumienie, że pieluchy i smoczki to nie cały świat. Że my jako rodzice też jesteśmy ważni, że musimy stać się drużyną. Pamiętam, że będąc w ciąży z Bruśkiem, cały czas tłukłam M do głowy: “będzie ciężko”, “będzie źle, strasznie, męcząco, będziemy się kłócić, wrzeszczeć, będziemy spać na stojąco”. Im częściej mu o tym mówiłam, tym częściej on mówił “damy radę”. Wiedział, że nie żartuję, bo już miałam za sobą doświadczenia z Filipkiem, wiedziała jak jest, jak może być. Co się okazało? Jasne, że kryzys był, ale nie większy niż jest co miesiąc, w czasie mojego PMSu ? Daliśmy radę, ale tylko dlatego, że wiedziałam co nas czeka. Tylko dlatego, że przygotowałam się na najgorsze… I może właśnie o to chodzi? Żeby nastawić się na masakrę, a po czasie odkryć “haha, ale wymyśliłam, nie było tak źle”. “On mnie nie rozumie”. Masz rację. Nie rozumie. I nie ma w tym nic złego czy dziwnego. On nie był w ciąży, nie przeżył porodu, nie krwawił przez 6 tygodni, nie rozpieprzała go od wewnątrz mieszanka połogowych hormonów. Nic nie wie o macierzyństwie, o jego problemach i bolączkach. Nawet jeżeli mówi “wiem kochanie” to ściemnia totalnie, chociaż w imię miłości. I nic w tym złego! Ty też nie rozumiesz jego emocji, nie wiesz jak to jest widzieć w tak z dupy stanie ukochaną osobę, jak to jest bać się wziąć na ręcę swoje dziecko, bo wszyscy obok krzyczą “uważaj! nie tak!”. Nie rozumiemy się, ale to nic złego, to kompletnie nie przekadza w tym, żeby się wspierać. Bo przecież o wsparcie albo jego brak się rozchodzi w tym całym kryzysie, nieprawdaż? Kryzys po urodzeniu pierwszego (a nawet drugiego czy trzeciego!) dziecka to codzienność większości par. To rzeczywistość z którą po prostu trzeba się zmierzyć – dać sobie czas, rozmawiać, wpierać się, nie udawać. Wiesz co jednak jest moim zdaniem najważniejsze? Żeby pamiętać, że jest jakiś powód dla którego właśnie z tą osobą mamy dziecko. I trzymać się go 🙂 Prędzej czy później wszystko się ułoży, tylko musimy o tym rozmawiać i dać sobie czas.
To najbardziej problematyczne u noworodków, ponieważ do 6 tygodnia życia dzieci oddychają jedynie przez nos – nie potrafią oddychać ustami. Zatkany nosek, zwłaszcza w obu dziurkach, może również przeszkadzać w jedzeniu, a także doprowadzić do zaburzeń ssania i niedożywienia oraz powodować duszności.
Jeśli zadajesz sobie takie pytania, musisz wiedzieć, że nie ty jedna masz problemy. Prawie każdej karmiącej mamie zdarzają się kryzysy. Jednak da się wyjść z nich obronną ręką. Nie wierzysz? Spróbuj!1. Jeśli karmisz piersią Mam za mało pokarmuTaka sytuacja może się zdarzyć tuż po porodzie, szczególnie po cesarskim cięciu. Chociaż dziecko jest już na świecie, z piersi wcale nie tryska pokarm. Nie znaczy to jednak wcale, że jest pusta!Pozwalaj maluszkowi często ssać. Nie denerwuj się. Początkowo noworodek naprawdę nie potrzebuje dużo jedzenia: wystarczy odrobinka, kilka mililitrów. Jeśli jednak będziesz przystawiać go do piersi, gdy tylko obudzi się głodny, szybko pojawi się w nich więcej mleka. Kłopoty z laktacją mogą również zdarzać się później. Najczęściej w 2.–3. tygodniu, 6. tygodniu i 3. miesiącu. Wtedy mają miejsce „skoki wzrostu” dziecka i potrzebuje ono rzeczywiście większej ilości mleka. Maluszek, który jeszcze niedawno ssał co trzy godziny, teraz domaga się pokarmu niemal bez przerwy. Wystarczy jednak, że nadal będziesz go cierpliwie przystawiać do piersi i pozwalać ssać tak długo i często, jak ma ochotę. Po kilku dniach wszystko wróci do nie koniec laktacjiMartwisz się, że pokarm nie tryska ci już tak, jak kiedyś, w pierwszych dniach karmienia maleństwa? Rzeczywiście w okresie nawału pokarmu, a często i później, wiele kobiet dokładnie czuje, kiedy ich piersi wypełniają się mlekiem, stają się twarde, nabrzmiałe. Wystarczy, że mama na dworze pomyśli o dziecku lub zobaczy innego płaczącego dzidziusia. Często też gdy karmiłaś z jednej piersi, z drugiej kapało ci mleko. Przyzwyczaiłaś się, że tak się dzieje, szczególnie w pierwszych tygodniach po porodzie. Potem jednak laktacja stabilizuje się i przypływy mleka przestają być już tak wyraźne, a piersi stają się bardziej miękkie. Nie myśl jednak, że nie ma w nich mleka! Pierś zapełni się, gdy maluszek zacznie też pamiętać, że po południu spada poziom prolaktyny, jednego z hormonów, od którego zależy ilość mleka. Dlatego właśnie w tym czasie maluszki chcą ssać pierś częściej niż w innych porach dnia. Za mało ważyMamy karmiące piersią stresują się tym, ile ich dziecko zjada. Widzą, że synek koleżanki karmiony sztucznie wypija 120 ml na każdy posiłek. Czy moje dziecko jest w stanie tyle zjeść? – zastanawiasz się. Niekoniecznie. Ale wcale nie musisz się tym martwić. Twój pokarm ma wielką przewagę nad mlekiem modyfikowanym: maleństwo wykorzystuje go w pełni. Dlatego nie waż maluszka przed karmieniem i po nim. Spowoduje to u ciebie tylko jeszcze większy stres, a on z kolei udzieli się dziecku. Jeśli niepokoisz się, że twój szkrab zjada za mało, powiedz o tym pediatrze (podpowie, co robić) i zważ malca raz w tygodniu w przychodni. Chude, bezwartościoweWydaje ci się, że twoje mleko ma mniej wartości niż modyfikowane, bo wygląda jakoś tak bardziej wodniście? Nie zwracaj na to uwagi. I pamiętaj, że kobiecy pokarm zmienia się. W pierwszych dniach po porodzie jest to siara (żółtego koloru). Mleko dojrzałe pojawia się dopiero po 1–2 tygodniach. Również na początku każdego karmienia pokarm jest wodnisty, bo zaspokaja pragnienie. Dopiero po kilku minutach ssania mleko staje się bardziej sycące. Najbardziej wartościowe i najbogatsze w składniki odżywcze oraz tłuszcz jest zaś w nocy, dlatego nie wzbraniaj się przed nocnymi karmieniami. Pamiętaj też, że chociaż mleka modyfikowane są coraz lepsze, to jednak w twoim pokarmie jest ponad 500 substancji aktywnych. Nie sposób ich wszystkich dodać do mleka modyfikowanego, dlatego nigdy nie dorówna ono pod względem wartości odżywczych twojemu pokarmowi. Nie rezygnuj więc z karmienia piersią, mimo że mleko kobiece wygląda inaczej niż mu smakowaćTwoje dziecko do tej pory pięknie ssało, a dzisiaj zdecydowanie odpycha pierś? Martwisz się, że to już koniec z karmieniem? Tak wcale nie musi być! Powód niechęci dziecka często jest bardzo prosty. Może niedawno zjadłaś czosnek lub cebulę? Są zdrowe, ale maluchy nie lubią ich ostrego, dość specyficznego smaku, który przenika do twojego mleka. Jeśli niedawno jadłaś kapustę, fasolkę, bób, smażone kotlety lub piłaś colę, maluszek może mieć wzdęcia i bóle brzuszka, a wtedy nie ma już ochoty na zdecydowanie odmówi też ssania, jeśli w twoim jadłospisie coś mu nie podpasuje, np. ma alergię na mleko krowie, cytrusy, ryby, jajka. Alergeny przechodzą do pokarmu i maluszek źle się czuje. Może również źle reagować na niektóre dodatki do żywności (zwłaszcza glutaminian sodu). Na kilka dni wycofaj podejrzane produkty ze swojej diety i obserwuj zachowanie malca. Niechęć do ssania u dziecka, które do tej pory pięknie jadło, może również być spowodowana chorobą. Po wyleczeniu wszystko wróci do normy. Zobaczysz! 2. Jeśli karmisz butelką Do tej pory ładnie piłz butelki, a teraz po kilku łykach odpycha ją rączką. Zachęty nie pomagają. Co się stało? Podczas karmienia butelką dokładnie możesz określić, ile dziecko wypiło. Martwisz się więc, gdy widzisz, że twój maluch skończył już jeść, a butelka nie jest opróżniona nawet w połowie. Jeśli zdarzy się to raz, nie trzeba się tym martwić. Problem pojawia się, jeśli szkrab odmawia jedzenia drugi raz, trzeci, czwarty... Przyczyny mogą być ja rosnęZ biegiem czasu twoje dziecko będzie coraz bardziej ciekawe świata. W pierwszych trzech miesiącach jedną z najpilniejszych jego potrzeb było ssanie. Potem jednak wystarczy, że obok niego zacznie się dziać coś ciekawego: zaszczeka pies, miauknie kot, zagra pozytywka lub zadzwoni telefon, by maluch przerwał jedzenie i zaczął rozglądać się wokół. Im jest starszy, tym więcej rzeczy go interesuje i rozprasza uwagę. Staraj się więc karmić go w ciszy i spokoju. Ustal godziny posiłków, a pomiędzy nimi nie podawaj szkrabowi butelki, by zgłodniał. Dziwna zmianaMalec skończył cztery miesiące i chcesz mu podać mieszankę następną? Pamiętaj, że różni się ona nie tylko składem, ale też smakiem, i to nawet wówczas, gdy jest tej samej firmy. Taka zmiana nie musi maluszkowi od razu przypaść do gustu. Różnica w smaku jest jeszcze większa, jeśli podasz mu mleko innej firmy. A już największy kłopot może się pojawić, gdy np. z powodu alergii musisz podać mieszankę leczniczą, bezmleczną. Różnica smaków jest ogromna. W pierwszych dniach spróbuj mieszać obydwa rodzaje mlek: codziennie zwiększając proporcje na korzyść jeśli decyzję o zmianie podjął lekarz ze względu na zdrowie dziecka, zapytaj go, czy jeszcze przez kilka dni możesz podawać maluszkowi trochę mleka, które do tej pory pił. Nowa butelka i smoczekNiektóre maluchy od urodzenia są konserwatystami. Lubią tylko swoje butelki i smoczki. I wcale ich nie obchodzi, że te pierwsze trzeba zmieniać, bo ciemnieją, a smoczki się uszkadzają. Nawet jeśli kupisz identyczne, twój szkrab wyczuje różnicę. Pamiętaj, że maluszek ma znakomicie rozwinięty w ustach zmysł czucia (już kilkudniowy noworodek potrafi odróżnić swój smoczek od obcego!). Spróbuj początkowo podawać dziecku nowy smoczek tylko w nocy lub zaraz po przebudzeniu. Głodne i jeszcze troszkę senne nie zwróci uwagi na takie detale. A butelkę wybierz kolorową, wesoło ozdobioną. Pokaż rysunki, opowiedz o nich. A jeśli to nie pomoże, zastanów się, może to już czas na zmianę butelki na kubeczek z dzióbkiem? Winna szczepionkaMoże twój malec niedawno był szczepiony? Niektóre dzieci źle się potem czują, boli je rączka w miejscu ukłucia lub wciąż jeszcze pamiętają o stresie, jaki je spotkał w przychodni. Po szczepieniu malec może nie mieć ochoty na jedzenie i troszkę marudzić nawet przez dwa dni. Nie zmuszaj go wtedy do jedzenia. Powinien jednak pić, by się nie odwodnić (może to być sama herbatka lub woda). Jeśli ma gorączkę, podaj mu paracetamol i skontaktuj się z lekarzem. A może chorobaZanim zacznie się katar, kaszel czy gorączka, dziecko traci humor i... apetyt. Podaj mu herbatkę malinową lub z dzikiej róży i kilka kropelek witaminy C. Nie dziw się, jeśli dziecko nie ma ochoty jeść również w czasie choroby. Gdy boli je gardło czy ucho, przełknięcie czegokolwiek sprawia ból, a zatkany w czasie kataru nosek utrudnia ssanie z butelki. Możesz spróbować podać mu troszkę mleka łyżeczką. Pilnuj, by malec dużo pił i koniecznie jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem. Katarzyna Pinkosz Konsultacja: dr Katarzyna Raczek-Pakuła, międzynarodowy konsultant laktacyjny; tekstu o butelce: dr Ewa Orłowska, pediatra, Centrum Zdrowia Dziecka
Każdego dnia na włoską wyspę Lampedusa przypływa od kilku do kilkunastu łodzi z Afryki z nielegalnymi imigrantami. Większość z nich to młodzi mężczyźni. Sytuacja staje się krytyczna już nie tylko na samej Lampedusie, ale i na południu Włoch. Tymczasem władze UE chcą relokować imigrantów do innych krajów Wspólnoty. Tym samym Bruksela potęguje kryzys migracyjny i
kryzys 6 tygodnia u niemowlaka
